W trakcie rozwodu 17 lat małżeństwa

[Astro]

MareS
Tak masz rację jest to grzech przeciwko pierwszemu przykazaniu. Tylko czy taka wolność nadal nie jest źle pojmowaną wolnoscią.

[rak]

WItaj Astro,

pozwól też parę słów ode mnie na kwestie, o które zapytałeś.
Ja osobiście z oboma twierdzeniami się nie zgadzam, a to dlatego że...

wolność w momencie kiedy zawieramy sakrament małżeństwa się kończy

Wolność rozumiana jako możliwość realizacji dojrzałości człowieka, czyli odpowiedzialności za swoje działania, emocje, pragnienia, czy przekonania moim zdaniem nie kończy się z małżeństwem. Ale razem z sakramentem, czy nawet dłuższym związkiem przed jego zawarciem testuje się podstawy tej wolności, czyli czy naprawdę to my decydujemy o sobie i jesteśmy uczciwi wobec siebie i innych, a na ile jesteśmy związani świadomymi bądż nieświadomymi pragnieniami i sposobami ich realizacji, które to rządzą nami.
Moim zdaniem prawdziwą miłość może ofiarować osoba wolna, czyli taka która ma siebie w swoim posiadaniu, jest w znacznym stopniu siebie świadoma i umiejąca też kochać siebie razem ze swoim zaletami, ale też niedostatkami. Natomiast jeśli nie jesteśmy wolni to nie szukamy i budujemy miłości (bo jej nie znamy) tylko szukamy wypełnienia naszej pustki i zasłonięcia własnych deficytów, ładnie działa to w czasie zakochania, lub późńiejszym gdy udaje się jeszcze oszukać siebie i nie ma "innego punktu zaczepienia". Dopóki nie znajdziemy i nie nauczymy się miłości do samych siebie to w relacjach z innymi będziemy kierowali się raczej strachem niż miłością - strachem przed odkryciem naszych deficytów, odrzuceniem, samotnością, brakiem akceptacji i nakladaniem masek, które mają nas lepiej prezentować - na dłuższą metę takie działania męczą, ale najłatwiej przeprojektować winę na drugą osobę.
Małżeństwo jest więc takim intensywnym poligonem naszej wolności, świadomości naszych potrzeb ich hierarchi i sposobów w jaki będziemy je realizowali. Więc w małżeństw realizacja wolności się dopiero rozpoczyna, ale w trochę innym znaczeniu niż powszechnie rozumiana.

[rak]

znowu się rozpisuje, więc podzielę sobie na dwie części (jakby to coś zmieniło ):

Usłyszałem też że niestety psychologia nie zawsze idzie w parze z nauką Kościoła Katolickiego. Terapeuci pozwalają ludziom przekraczać granice wolności których przekraczać się nie powinno i jest to źle pojmowania wolność stajaca w sprzeczności z nauką Kościoła i wiara w Boga.

Ja jestem b. zwolennikiem podejścia, że wszechstronny rozwój człowieka, a w tym wymiarze psychiczny i duchowy idą ze sobą zawsze w parze. Jednak dróg ich realizacji jest niemal nieskończenie wiele, a te wiodące do celu są zazwyczaj krętę i strome.
W psychologii różnych szkół i ich realizacji jest od groma i rzeczywiście w niektórych przypadkach stoją w sprzeczności z nauką kościoła, ale w innych już nie, różnica często wynika nie tyle ze światopoglądu, ile z warsztatu czy braku oceniania pracy, kierunku, czy tempa rozwoju.
Przykładowo w ujęciu psychodynamicznym terapeuta jest nieruchomym lustrem, którego zadaniem jest wyciąganie zmor przeszłości ze swojej podświadomości i projektowanie na siebie postaw i zachowań stosowanych wobec innych ludzi. Służy to raz rozprawieniu się z wypartymi emocjami, a dwa eksperymentowaniu z własnymi mechanizmami obronnymi i możliwością przestestowania innych niż wyczuczonych sztywnych metod postępowania w pewnych obszarach. Z definicji badamy dynamikę, ale własną, terapeuta jest niemal niemym przewodnikiem, który jeśli nie widzi specjalnych zagrożeń w funkcjonowaniu człowieka, to się nie wtrąca i pozwala mu przejść samodzielnie przez proces dojrzewania psychicznego. Generalnie nie wymusza niczego, też światopoglądu, czy reguł religijnych, pacjent więc jak dziecko (pod pewnym nadzorem) eksperementuje sobie i poznaje siebie od nowa w różnych interakcjach.
Z drugiej strony szkoły behawioralne-poznawcze nie koncentrują się już tak na przyczynach i samodzielnej pracy pacjenta, ale bardziej podsunięcia pod nos zachowań, które utrudniają adaptację, a więc pewne wskazanie wzorca. Szkoły systemowe koncentrują się na całych układach rodzinnych i do nich starają się zastosować model poprawnego funkcjonowania w oparciu o prawidłowe rozumiane role w rodzinie, czy szerzej społeczeństwie. Natomiast w podejściu humanistycznym w centrum stoi czlowiek i nawiązaniem z nim relacji, często przed dość bliski (psychiczny) kontakt pomiędzy terapeutą i pacjentem. W mojej ocenie w 4 ostatnich szkołach światopogląd, czy system wartości (duchowości) teraputy mają b. duże znacznie, choćby ze względu na dość znaczne "dzielenie" się nim z pacjentem...

Szkołą, która z definicji dość spójnie łączy rozwój duchowy i psychiczny jest np. chrześcijańska terapia integralna, czy stowarzyszenia chrześcijańskich psychologów.
Z jednej strony rozbijają psychiczny proces decyzyjny, czyli nasze działania, powodujące je myśli i emocje, leżące u podstaw ostatnich pragnienia, czy jeszcze dalej tworzące nasz psychiczny szkielet przekonania i normy. Tłumaczy procesowo naszą emocjonalność, wyuczone i często nieelastyczne wzorce działania i źródła przyjętych takich, a nie innych strategii przeżycia. Ale z drugiej dodaje też gotowy punkt odniesienia, wzorzec postępowania, do którego nie musimy jak np. psychodynamice dość sami, ale możemy obiema rękoma czerpać z wartości i postaw duchowych zaprezentowanych w Piśmie Świętym, które dośc ładnie konstynuują samą podstawę naszej psychiki, czyli przekonania i normy, a już później mając te podstawy nawet we własnym zakresie dopracować resztę tego łańcuszka...

Nie chcę zachęcać do żadnej szkoły psychologicznej, każdy ma swoje potrzeby, ale osobiście uważam, że w sytuacjach ekstremalnie kryzysowych: zdrada, separacja, porzucenie, duży kryzys, powolne dojrzewanie bez wskazania wartości rodzi duże pole do interpretacji własnej pacjentów, którzy siłą rzeczy będą początkowo powtarzali wyuczone i sprawdzone mechanizmy postępowania, a one mogą prowadzić do pogłębienia kryzysu, który to przecież spowodowały. I szczerze uważam, że w dłuższym rozrachunku drogi te się gdzieś przetną, ale czasami małżonkowie już wtedy za "daleko odpłyną" i z różnych powodów po prostu nie chce im się wracać ... Zwłaszcza, że nie zawsze oboje chcą prześć tą trudną i wymagającą drogę dojrzewania.

[ozeasz]

A jednak usłyszałem też takie słowa od dwóch księży, w dwóch różnych sytuacjach, że wolność w momencie kiedy zawieramy sakrament małżeństwa się kończy. I nigdy nie powinna być ta wolnością sprzed zawarcia sakramentalnego malzenstwa ,jaka teraz większość ludzi pojmuje.

Ja myślę że to skrót myślowy ,i jako taki jest zgodny i z moim myśleniem , ja tak to rozumiem że człowiek zawierający związek małżeński zgadza się na to że od tego momentu jego życie nie jest jego wyłączną własnością i nie jest zależne od tylko jego decyzji i wyborów ,a zaczyna być tworem dwuosobowym (a nawet trójosobowym dla chrześcijan) .
Żyję już nie tylko dla dobra mojego ,ale dla dobra naszego - małżeńskiego , jest to analogiczne m.in. do decyzji o oddaniu życia Bogu w wolności , która zakłada podporządkowanie dalszego życia Jego woli choć każdej chwili może być przerwana .

Ma to podstawowy związek z odpowiedzialnością wynikającą bezpośrednio z wolności która jest rozumiana jako konsekwencja wyborów w niej dokonanych .

A wiec pojęcie wolności w oderwaniu od odpowiedzialności , konsekwencji oraz miłości rozumianej jako pragnienie dobra dla siebie i innych staje się jedynie narzędziem do uzyskania własnych interesów czyli egoizmem .

[Astro]

Ozeaszu i to całą prawda którą pięknie ubrales w słowa a ja tego nie potrafilem zrobić.

[Astro]

Jestem po s podkaniu z prawnikiem . Niestety ta sprawa toczyć się będzie dalej bo za pozna splynie opinia z OZSS . A sąd się musi z nią zapoznać także my i ustosunkować. Żona także wnosi sprawę o rozdzielnosc majątkowa więc szykuje się na długą krucjate pewnie orzekanie o winie. Mojej oczywiście. Jestem przybity bo problemów mam od metra i jestem już mocno zmęczony ta cała przepychanka. Tak to nazywam bo to jakbym się mocowal z nie wiem kim.

[Astro]

Jutro 12.00 rozprawa jeśli mogę was prosić o coś to o modlitwę proszę i też o modlitwę za synów. Wszyscy tego bardzo potrzebujemy.

[Nirwanna]

O Boże wsparcie i prowadzenie dla was - Ojcze nasz....

[s zona]

O Boże wsparcie i prowadzenie dla was - Ojcze nasz....

...któryś jest w niebie święć się imię Twoje....

[Inna]

...przyjdź Królestwo Twoje.
Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi...

[Camilaa]

przyjdź królestwo Twoje

[jacek-sychar]

chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; ...

[s zona]

.....i odpuść nam nasze winy,...

[Monti]

... jako i my odpuszczamy naszym winowajcom...

[Klara*]

i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw od złego.
Amen