Kryzys małżeński :: Forum Pomocy SYCHAR :: Uzdrowienie Małżeństwa

To dobrze Zdołowany.
Tylko mnie psycholog ten akurat się podoba.
Zaoferował Tobie coś co w Twojej sytuacji jedynie dla Ciebie mógł zrobić - pomoc i to w kierunku wydaje mi się bardzo ważnym.
Dobry psycholog to nie bóg, a przynajmniej nie powinien nim być.
Jeżeli żona nie chciała, to uszanował jej wolę - tak jak Bóg
I możliwe że się tak naprawdę nie zgadza ze sposobem kryzysu i relacji i pewnie osobistego.
Bóg na pewno

Zdołowany pisze: ↑21 cze 2019, 17:41 Teraz to właśnie modlitwy i rodzina jest dla mnie wsparciem.

Bardzo fajnie.
Rozumiem że na obczyźnie dalej ?

Jonasz tak, na obczyźnie.

Weź pod uwagę jedną rzecz - nie da się zbudować normalnej więzi małżeńskiej z osobą która szuka taty.
Przepraszam ale tak jakoś mi się nasunęło czytając Ciebie i przykuło moją uwagę.
Czy myślałeś w tym kierunku?

I jeszcze pytanko żona podjęła już pracę?

Jonasz. Kowalski jest dużo młodszy odemnie. Myślałem że ja jestem "tatą". Tak od stycznia zaczęła pracować. W marcu poinformowała mnie o braku uczucia

Jonasz. Myślę o tym co napisałeś na temat psychologa. W sumie nie mam nic do stracenia aby spróbować kolejnej sesji.

Czy dobrym pomysłem będzie podarowanie kwiatów na imieniny żonie w tym kryzysie.?czy pozostać tylko przy życzeniach?

Dobrym. Tylko przygotuj się, bo może uda Ci się wymyślić wcześniej dobry tekst i ciepło skomentować sytuację, gdy ich nie przyjmie albo od razu wyrzuci Ważne, żeby nie obrazić się wtedy. I bez sarkazmu (dość trudne zadanie).

Moja żona w kryzysie przyjmowała praktycznie tylko kwiaty. Kilka drobnych prezentów leży do tej pory nierozpakowanych

vertigo pisze: ↑22 cze 2019, 16:44 Dobrym. Tylko przygotuj się, bo może uda Ci się wymyślić wcześniej dobry tekst i ciepło skomentować sytuację, gdy ich nie przyjmie albo od razu wyrzuci Ważne, żeby nie obrazić się wtedy. I bez sarkazmu (dość trudne zadanie).

Moja żona w kryzysie przyjmowała praktycznie tylko kwiaty. Kilka drobnych prezentów leży do tej pory nierozpakowanych

WERTIGO...! TEGO CHCIAŁEM USŁYSZEĆ

A dam jej piękną dużą białą lilje. Taką samą piękną gdy ją pierwszy raz zobaczyłem

Zdołowany pisze: ↑22 cze 2019, 17:44 A dam jej piękną dużą białą lilje. Taką samą piękną gdy ją pierwszy raz zobaczyłem

Hmm... szczerze? Ja wszystko rozumiem... uwieszenie, pragnienie odzyskania żony...
... ale kurcze - biała lilia? - dla żony "po kowalskich"? Trochę mi tu zgrzyta.

"Lilia [...] w czasach chrześcijańskich stała się symbolem dziewictwa, świętości, czystości duchowej, zmartwychwstania i opatrzności bożej."

Zdołowany pisze: ↑22 cze 2019, 17:44 A dam jej piękną dużą białą lilje. Taką samą piękną gdy ją pierwszy raz zobaczyłem

Tak trzymaj chłopie. Dawaj po jednym, czasem własnoręcznie zerwanym polnym (wtedy zrób mały bukiecik), ale w miarę regularnie. Jak kiedyś powiedział Jacek Pulikowski a propos dawania żonie kwiatów w kryzysach: "Ona pierwszych kilkanaście wyrzuci, a setny zasuszy"

vertigo pisze: ↑22 cze 2019, 20:10 Jak kiedyś powiedział Jacek Pulikowski a propos dawania żonie kwiatów w kryzysach: "Ona pierwszych kilkanaście wyrzuci, a setny zasuszy"

Moja żona od początku suszyła moje kwiaty, a teraz mam rozwód.
Różnie więc to bywa.

Apropo Pulikowskiego.
Bardzo cenię to co wie o relacji małżeńskiej.
Wiele się od niego nauczyłem.
Niemniej jednak od pewnego czasu odnoszę wrażenie jakby troszeczkę nie uwzględnia bieżący czas i okoliczności.
Brakuje mi jakiejś aktualizacji.
Poza tym Jacek słusznie zauważa jest kowalski.
I pogarda dla faktu bycia sakramentalna żona.

vertigo pisze: ↑22 cze 2019, 20:10

Zdołowany pisze: ↑22 cze 2019, 17:44 A dam jej piękną dużą białą lilje. Taką samą piękną gdy ją pierwszy raz zobaczyłem

Tak trzymaj chłopie. Dawaj po jednym, czasem własnoręcznie zerwanym polnym (wtedy zrób mały bukiecik), ale w miarę regularnie. Jak kiedyś powiedział Jacek Pulikowski a propos dawania żonie kwiatów w kryzysach: "Ona pierwszych kilkanaście wyrzuci, a setny zasuszy"

Moja żona uwielbia też kwiaty polne. Dlatego że zrywając te kwiaty myślę o niej