Ewuryca pisze: ↑27 gru 2019, 17:37
MaryM, zdecydowanie nie pisz żadnego filmu, nie domyślaj się, nie dopisuj czegoś czego nie wiesz. Mój mąż dwa lata temu związał się z kowalską, od razu mieli duże plany. Szybka wprowadzka razem, potem planowanie dziecka itd. ona bardzo uzewnętrzniala ich związek na social media, non stop razem zdjęcia, deklaracje miłości...(...)
Ewuryca, zgadzam się i wiem o czym piszesz.
Moja przyjaciółka nazwała to "obwoźnym teatrzykiem". Świetnie pasuje. Czasem taki teatrzyk pod tytułem "szczęście w kolejnym związku" odstawia mąż, czasem jego nowa partnerka, a czasem oboje.
Wiele kobiet, których mężowie są w relacjach z kowalskimi zadręcza się, że teraz inna dostaje to, czego ona nie dostała, że szczęście, że radość. I takie tam filmy i scenariusze, podsycane scenkami z obwoźnego teatrzyku wchodzą do serc i głów i nie dają spokojnie żyć. Z autentycznej dyskusji dziewczyn: - No bo ja spać nie mogę, kiedy myślę, że on teraz te x kilometrów dalej ją przytula i kocha i ciągle myślę o tym i tylko o tym...- A skąd wiesz, że przytula, a nie że tłucze właśnie jej głową o ścianę?
Szkoda czasu i życia na myślenie o kowalskiej i o tym, co mąż z nią robi, a czego nie. Jak nie był dojrzały, to raptem nie dojrzał, więc pewnie robi to samo co robił w małżeństwie. No i niech robi. Co żonie po tym? Gdy jest ciężko warto się za męża pomodlić, za kowalską zresztą też, żeby jeśli jest wolna to znalazła odpowiedniego mężczyznę, a jak w małżeństwie, to żeby znalazła drogę do zajęcia się swoim małżeństwem. Egzorcyzm małżeński też pomaga. A potem wrócić do swojego życia i budowania go tak, aby było dobre i wartościowe. Nie da się żyć w poczekalni. To zdanie bardzo mi pomogło po wyprowadzce męża i zmotywowało mnie do zadbania o siebie, zamiat skupiania się na mężu niekonstrukywnego czekania. Kwestie związkowe mam załatwione, jestem żoną na dobre i na złe. Przy trudnym małżonku dbanie o małżeństwo w pojedynkę, gdy mąż jest oddalony i rzadko się pojawia, jest o wiele łatwiejsze, prostsze i zdrowsze. I zostaje mnóstwo przestrzeni na własny rozwój, inne relacje, rodzicielstwo, zainteresowania...
W przypadku tak poważnego kryzysu małżeńskiego jest też tyle ran do uleczenia i problemów do uporządkowania, że naprawdę nie trzeba sobie dokładać jeszcze tych zmyślonych. Zajęcie się sobą to naprawdę najlepsza strategia. Kiedy własne życie się układa, jest dobre i satysfakcjonujące, nie ma czasu na myślenie o czyiś życiach i problemach, ani nie ma takiej potrzeby. Wiem bo przerabiam. Co nie znaczy, że nie ma kryzysów. Tęsknoty. Gorszych dni. Ale potem są te lepsze.
"płaczliwość" ... 
pojawiającą się na pewnym ... natężeniu prób ... manipulacji (przeforsowania swojej "świętej" racji - "ja przecież zawsze dla wszystkich chcę najlepiej"). Nie żebym ją "winił" , wiem zresztą że miała trudne dzieciństwo ... . Co nie zmienia faktu, że już teraz (przy mojej większym wyczuleniu emocjonalnym) to jej chlipanie "automatycznie" włącza u mnie "stan zagrożenia manipulacją". Zresztą zazwyczaj mnie to zadziwia jak potrafi momentalnie przeskoczyć z "płaczliwej ofiary" do agresywnej "w białych rękawiczkach" postawy.