Na rozdrożu

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

Sosna
Posty: 68
Rejestracja: 28 sie 2020, 10:29
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sosna »

Dojrzewam do przeprowadzenia z mężem rozmowy, wiem że powinnam być stanowcza i kazać mu się wyprowadzić. W trójkącie nie da się żyć. Trochę się zmieniłam, wychodzę z domu, zajmuje się sobą, nie czekam cały czas na męża. Trudno jest być "króliczkiem" dla kogoś kto wraca ok 21, zabija swoje wyrzuty sumienia piwem i oglądaniem sportu. Wiem, że mojego męża gryzie sumienie, może myśli że da się tak żyć na dwa fronty, ale niestety się nie da. Dla mnie to bardzo trudna decyzja, za każdym razem jak próbowałam z nim rozmawiać, miękłam bo obiecywał że z kowalską koniec... Ciągle jest we mnie ta nadzieją że może rzeczywiście tym razem tak będzie... Ale w tym przypadku chyba nie mam wyjścia i muszę go "spakować", nie szanuje mnie, kłamie, jest ale tak naprawdę go nie ma.
Awatar użytkownika
ozeasz
Posty: 4368
Rejestracja: 29 sty 2017, 19:41
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Na rozdrożu

Post autor: ozeasz »

Sosna pisze: 28 sie 2020, 11:19 Z mężem jesteśmy małżeństwem od 26 lat, znamy się 28 lat, mamy córki w wieku 21 i 16 lat. Stanowiliśmy dobrą, zgraną parę aż do 2016 roku, kiedy to mój mąż zaczął przeżywać kryzys wieku.
Sosno ..to zawsze jest bolesne kiedy rzeczywistość z którą konfrontują się nasze przekonania okazuje się inna, negatywna wobec naszej dotychczasowej percepcji ..

Mam podobny staż małżeński i podobnie wcześniej poznaliśmy się z żoną.

Przez te lata, przede wszystkim dzięki wgłębianiu się w Bożą wizję świata i człowieka, doszedłem do przekonania że nie jestem w stanie nigdy poznać co najmniej do końca drugiego człowieka, nawet żony, ba nawet siebie samego, wskazywało na to moje doświadczenie, znałem to z autopsji, bo moje własne zachowanie ,myśli, intencje nieraz mnie zaskakiwały i nieraz jeszcze zaskoczą.

I to wg mnie nie tylko jest piękne ale i też rozwojowe, to nieprzypadkowe że Stwórca tak to uczynił, wizja ludzi którzy twierdzą że znudzili się kimś, że współmałżonek nie jest w stanie mnie niczym zaskoczyć, że jego osoba jest jak dawno przeczytana książka, a jego świat przewędrowany wzdłuż i wszerz jest tak znajomy jak własna kieszeń.....absolutnie mnie nie przekonuje, wręcz jestem pewny że to zafałszowane szkiełko i oko mędrca któremu wydaje się że nic na tym świecie nie może go zadziwić...analogiczne do tego że Bóg uczynił ten świat pełnym cierpienia i nieszczęścia, że zostawił ten świat na pastwę losu czy równie podobne wizje...

Mam inne zdanie..

Owa tajemniczość na którą trafiłem w treści tego wątku to atrybut samego Boga który udzielił go nam, stworzeniom, to w pewnej mierze wielkość stworzenia które jest nie do ogarnięcia rozumem, nie skończone w swoim rozwoju...

To czyni świat wokół niezwykle atrakcyjnym, tak jak każdą osobę która jest w pewnym sensie "światem do odkrycia", a że eksploracja najczęściej ma w sobie elementy trudu i wyrzeczeń i traktowana bez pasji zwykle kończy się rozczarowaniem i właśnie znudzeniem, lub po prostu "zmęczeniem materiału", warto tę pasję zaczerpnąć ze źródła samego Stwórcy by ona na nowo pozwoliła zobaczyć to co stało się "zwykłe i normalne" żeby nie powiedzieć szare...

Jeśli drugi człowiek staje się pasją to już wiem, że życia mi na nią nie starczy, choćbym zaprzągł w nią wszelkie możliwe zmysły, ja tak to widzę, tak czuję, staram się tak żyć... i wtedy życie zaczyna być niezwykłą przygodą nawet wtedy, gdy jest trudno i pot leje się z czoła, w dodatku taka sytuacja którą opisujesz nie jest czymś co mnie łamie a raczej staje się możliwością do odkrycia następnego terenu dotychczas poza moim zasięgiem..a że to boli, rani...wiem sam tego doświadczałem, doświadczam, jednak przyjąłem i zaufałem temu co mówił Jezus parafrazując -co mnie uczynili i wam czynić będą - wiem ze krzyż jest nieodłącznym elementem mojego życia w którym wybrałem pójście za Mistrzem, że krzyż który dla niektórych jest zgorszeniem dla innych głupstwem dla mnie stał się znakiem oddania, miłości i zbawienia.

Zdumienie.. czy jest obecne w moim życiu, czy jest częścią ciekawości, fascynacji, ciekawości bożego dziecka? Wydaje mi się że w tym świecie nowinek technologicznych i wydawałoby się prześwietlenia człowieka od psychiki po telomery jawi się ponownie wizja budowniczych wieży Babel którzy mieli głowie w sumie słowa jeszcze z raju "być jak Bóg" ... gdzieś wewnętrznie czuję że to droga donikąd...

Jesteś w miejscu którego nie znasz, to coś nowego i zarazem trudnego, zaczerpnij tej Bożej PASJI i nie bój się, On nikogo nie opuszcza, jeśli Mu zaufasz nie tylko bezpiecznie przeprowadzi Cię przez "wrogą" ziemię zamieszkałą przez "olbrzymów" ale sprawi że dzięki temu staniesz się bogatsza i pełniejsza...

Niech Ciebie, Was Bóg błogosławi i strzeże..
Miłości bez Krzyża nie znajdziecie , a Krzyża bez Miłości nie uniesiecie . Jan Paweł II
Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sarah »

Wiedźmin pisze: 28 sie 2020, 22:59
[...]
Wiedźmin, 10/10.
Nie odchodź proszę z forum, bo naprawdę Twoje wypowiedzi są bardzo wartościowe. Nie musisz być przecież być w kryzysie, żeby czasem coś napisać i pomóc innym...
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski
Sosna
Posty: 68
Rejestracja: 28 sie 2020, 10:29
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sosna »

Ja już się nie boję, wiem że Pan jest ze mną, oddaję mu wszystko. Przyjęłam mój krzyż i często proszę Go by mi pomógł go niećś... Bo tak po ludzku to bardzo trudne.
tata999
Posty: 1172
Rejestracja: 29 wrz 2018, 13:43
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Na rozdrożu

Post autor: tata999 »

Wiedźmin pisze: 28 sie 2020, 22:59
lustro pisze: 28 sie 2020, 17:27 I mozna być niedościgłym króliczkiem po grób, dla swojego męża.
O super - ale w jakim celu? To "normalnie" się nie da... tylko trzeba grać "niedościłego króliczka"?
lustro pisze: 28 sie 2020, 17:27 Ze tajemniczość jest pociagajaca.
Może chodziło, żeby w łóżku grać tajemniczą i niedościgłym króliczkiem dla męża.
Paprotka
Posty: 138
Rejestracja: 02 lip 2020, 12:15
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Paprotka »

Sosno Twoja historia jest podobna do mojej.
Moim zdaniem kluczowe jest dowiedzenie się kto jest ojcem dziecka a nie to ,czy będziesz dla męża tajemnicza kochanka ! Przecież fakt posiadania dziecka determinuje choćby kontakty z jego matka plus zmiany w finansach domowych. Dziwie się ,ze pomijasz ten temat. Poza tym jeśli to dziecko jej męża to z uwagi na to może chcieć ratować swoje małżeństwo.
Nie wiesz tez co on czuje do tej kobiety i jaka jest do końca jej sytuacja życiowa.
Twój mąż zachowuje się jak tchórz który nie potrafi podjąć decyzji i kluczy. Czy udawanie innej osoby zmieni jego postawę ? Mam wątpliwości.
Nie znasz tej kobiety i nie wiesz czym zauroczyła Twojego męża.
Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sarah »

Sosna pisze: 29 sie 2020, 7:36 W trójkącie nie da się żyć. Trochę się zmieniłam, wychodzę z domu, zajmuje się sobą, nie czekam cały czas na męża. Trudno jest być "króliczkiem" dla kogoś kto wraca ok 21, zabija swoje wyrzuty sumienia piwem i oglądaniem sportu. Wiem, że mojego męża gryzie sumienie, może myśli że da się tak żyć na dwa fronty, ale niestety się nie da
Pewnie, że nie da się żyć w trójkącie. A na pewno jest to wyniszczające. Mój mąż na początku też chciał podobnie - mieszkać z kochanką, a do naszego mieszkania przyjeżdżać sobie kiedy chce, żeby posiedzieć przed TV czy na balkonie, a nawet drzemać. Uświadomiłam mu, że nie ma takiej możliwości i poprosiłam, by oddał swoje klucze. Na szczęście to zrobił, choć trochę się obawiałam, że będzie zdolny np. do tego, aby przyjeżdżać z policją i żądać wpuszczenia do (jeszcze) wspólnego mieszkania.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski
Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sarah »

tata999 pisze: 29 sie 2020, 10:14 Może chodziło, żeby w łóżku grać tajemniczą i niedościgłym króliczkiem dla męża.
Fajna sprawa, ale tylko wtedy, gdy mąż postępuje podobnie, tzn. też stara się być dla żony jak najbardziej atrakcyjny. A nie, gdy ją zdradza, jawnie lekceważy itd.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski
Sosna
Posty: 68
Rejestracja: 28 sie 2020, 10:29
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sosna »

Paprotko, trochę znam te kobietę i jej męża... Z jej mężem rozmawiałam, on bardzo ją kocha, kiedy i ona i mój mąż w zeszłym roku chcieli odejść, błagał ją na kolanach żeby dała im szansę. Jej mąż chcę ratować małżeństwo, przyjął to dziecko jako swoje, dał mu nazwisko, choć wiedział że może nie być jego. Moj mąż nie robił testu, bo skoro od urodzenia dziecko mieszkało z mężem matki i z rodzeństwem, nie chciał wchodzić w drogę. Nie wiem może jednak zrobił test, tylko mi o tym nie powiedział. Kowalską też trochę znam, wiem jak wygląda, jest 20 lat młodsza. Chce "dobrze żyć" bez wysiłku, podróżować, mieć na wszystko pieniądze, tego nam zazdrości. Wie że mój mąż może jej to zapewnić (znam to wszystko z opowiadań mojego męża - w czasie gdy zerwał z nią i z przeczytanego chatu). Mówi mu że jest jej księciem, całe życie na niego czekała, docenia (tu był mój błąd że może za mało męża chwaliłam). Jest atrakcyjną młodą kobietą, chcę korzystać z tego nad czym pracowaliśmy przez 26 lat wspólnego życia. Zdaję sobie sprawę, że mój jest dla niej mentorem, bezpiecznym punktem, uczył się tego że mną tyle lat. Jeżeli chodzi o dziecko, to przygotowuje się do rozmowy, bo jeśli on nie potrafi się od niego oderwać, to ja się zgodzę na alimenty, chcę tylko o tym wiedzieć...
Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sarah »

Sosna pisze: 29 sie 2020, 14:57 Jeżeli chodzi o dziecko, to przygotowuje się do rozmowy, bo jeśli on nie potrafi się od niego oderwać, to ja się zgodzę na alimenty, chcę tylko o tym wiedzieć...
Sorry, ale Twoja zgoda lub niezgoda nie ma tu przecież nic do rzeczy.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski
tata999
Posty: 1172
Rejestracja: 29 wrz 2018, 13:43
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Na rozdrożu

Post autor: tata999 »

Sosna pisze: 29 sie 2020, 14:57 Paprotko, trochę znam te kobietę i jej męża... Z jej mężem rozmawiałam, on bardzo ją kocha, kiedy i ona i mój mąż w zeszłym roku chcieli odejść, błagał ją na kolanach żeby dała im szansę.
To, że błagał na kolanach świadczy tylko o tym, że jest zrozpaczony, pogubiony, pogrążony w bólu. Nie odbierałbym tego, jako
noc więcej, np. chęci ratowania małżeństwa.

Ileż prościej byłoby dla wszystkich, gdyby ktoś wykonał test DNA. Ten pogubiony mąż mógłby zrobić go samemu.
Paprotka
Posty: 138
Rejestracja: 02 lip 2020, 12:15
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Paprotka »

Sosno nie znasz jej. Ja myślałam ,ze wiele wiem o kochance męża ale Opinia o młodszych kochankach to często stereotypy i nasze wyobrażenia. Pamietam jak rozmawiałam z koleżanka ,ze mąż szybko znudzi się gowniara ,bo zrozumie ,ze podróże to nie to samo co stabilny dom. A on jest dla niej łakomym kaskiem ,bo starszy, doświadczony. Są z tej samej branży wiec byłam świecie przekonana ,ze jest jej „nauczycielem”.
Pisze o tym po to podejście, takie wypieranie pewnych opcji spowodowało ,ze utraciłam nad sytuacja kontrole. Nie wierzyłam ,ze mój mąż może nawiązać tak silna więź z ta kobieta ,bo nie ma przecież z czym.
Co do dziecka to nie jest to tylko kwestia alimentów ale i widzeń, urlopów. Pozostaje tez ryzyko ,ze jeśli Twój mąż jest zakochany w tej kobiecie Będzie chciał z nią wychować to dziecko.
Sosna
Posty: 68
Rejestracja: 28 sie 2020, 10:29
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Sosna »

Może on chce wierzyć, że to jego dziecko, on się nim opiekuje, opiekował nawet wtedy gdy kowalska zostawiała go z dziećmi i szla na spotkanie z moim mężem. Możliwe że jej mąż nie naprawia małżeństwa, że jest zrozpaczony...A z alimentami to też podchodzę ostrożnie, myślę że mąż kowalskiej nie wie, że ten romans się odnawiał, on zna stan na koniec zeszłego roku. Ja go nie informowałam, że to się powtórzyło w tym roku i być może powtarza nadal. Czy mój mąż powinien płacić na dziecko, które wychowuje się w innym małżeństwie?
Paprotka
Posty: 138
Rejestracja: 02 lip 2020, 12:15
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Paprotka »

Sosno jeśli to jest jego dziecko to ma obowiązek niezależnie od tego ,czy zostanie z mężem.
Z tego co rozumiem ona z mężem ma już dzieci ? Myśle ,ze to może być powód ,ze wtedy razem nie uciekli. I myśle ,ze to może uratować oba małżeństwa. Kochanka mojego męża była stanu wolnego wiec jedyna przeszkoda byłam ja ;)
Załamana
Posty: 240
Rejestracja: 03 kwie 2020, 12:55
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Na rozdrożu

Post autor: Załamana »

Sosno to moim skromnym zdaniem cala sytuacja jest trudna... i tu wcale nie chodzi o dziecko tylko oto co on czuje do tej kobiety , chociaż dziecko jakby sie okazalo że jest jego pewnie tez by nie ułatwiło. Czemu on nie chce sie poddac tym testom? Jeżeli Ty wiesz i mąz kowalskiej też wie , nie jest ciekawy. Bardzo wspolczuje sytuacji
ODPOWIEDZ