Kryzys małżeński :: Forum Pomocy SYCHAR :: Uzdrowienie Małżeństwa

3letniaMężatka pisze: ↑07 sie 2021, 12:28 Janieja,
Dziękuję. Też się pomodlę za Twojego męża i Iza Ciebie abyście odzyskali spokój.

Czy można zapomnieć? Wiesz, wybaczenie a zapomnienie to różne płaszczyzny. Czy ja zapomniałam pierwsza zdradę? Nie zapomniałam. Czy wybaczyłam? Tak wybaczyłam. Ran nie ma, ale są blizny, tylko, że one nie bolą. Naprawdę! Na dzień dzisiejszy, nie jestem gotowa wybaczyć.

Co Ci mogę doradzić. Twój mąż, tak jak i ja, przez pierwszy okres moich prób wybaczania - być może oszukiwać sam siebie. Daj mu czas, tyle ile potrzebuje. Ale postaw mądra granice. Jak dla mnie wyprowadzka, może pogłębić kryzys. No nie ma złotego środka. Wydaje nam się, że jeśli ktoś się wyprowadzi, to za tęskni i wróci w podskokach. No nie. Przeważnie wtedy się oddalamy od siebie. To szczęście, że Twój mąż mieszka cały czas z Tobą.

Janieja pisze: ↑12 sie 2021, 10:14
Czy uda mi kiedykolwiek Go odzyskać? Daj Boże. Oby Bóg i czas... i cud sprawił, że jeszcze będziemy się razem uśmiechać i przestaniemy myśleć o przeszłości.
Kochana Tobie życzę jak najlepiej. Wytrwaj. Zadbaj o siebie i zaufaj Bogu.

Janieja pisze: ↑12 sie 2021, 11:33 Lęk, bezsilność, smutek, przygnębienie towarzyszy mi przez cały czas. Maluje się to na mojej twarzy.
Jak to opanować? Jak z tym wygrać?

3letniaMężatka pisze: ↑12 sie 2021, 11:23

Janieja pisze: ↑12 sie 2021, 10:14
Czy uda mi kiedykolwiek Go odzyskać? Daj Boże. Oby Bóg i czas... i cud sprawił, że jeszcze będziemy się razem uśmiechać i przestaniemy myśleć o przeszłości.
Kochana Tobie życzę jak najlepiej. Wytrwaj. Zadbaj o siebie i zaufaj Bogu.

Oczywiście, że uda. I uda wam się uśmiechać i nie rozmyślać o przeszłości. Dobrze, że maż postanowił wybaczyć, na tyle ile potrafi na dzień dzisiejszy. Dla mnie tzn. że nie oszukuje sam siebie. Z każdym dniem będzie coraz bardziej otwarty na Ciebie. I jest duża szansa na te 100% przy pracy was obydwojgu. Zaufaj
Myślałaś o terapii dla par? Ja żałuję, że nie poszłam. Może tam by nas poskładali. My wiele tematów mieliśmy zamiatanych pod dywan. Przynajmniej z mojej strony. Z męża też. Gorzej jak te tematy, wyjdą spod tego dywanu...

Janieja pisze: ↑12 sie 2021, 20:20

3letniaMężatka pisze: ↑12 sie 2021, 11:23

Janieja pisze: ↑12 sie 2021, 10:14
Czy uda mi kiedykolwiek Go odzyskać? Daj Boże. Oby Bóg i czas... i cud sprawił, że jeszcze będziemy się razem uśmiechać i przestaniemy myśleć o przeszłości.
Kochana Tobie życzę jak najlepiej. Wytrwaj. Zadbaj o siebie i zaufaj Bogu.

Oczywiście, że uda. I uda wam się uśmiechać i nie rozmyślać o przeszłości. Dobrze, że maż postanowił wybaczyć, na tyle ile potrafi na dzień dzisiejszy. Dla mnie tzn. że nie oszukuje sam siebie. Z każdym dniem będzie coraz bardziej otwarty na Ciebie. I jest duża szansa na te 100% przy pracy was obydwojgu. Zaufaj
Myślałaś o terapii dla par? Ja żałuję, że nie poszłam. Może tam by nas poskładali. My wiele tematów mieliśmy zamiatanych pod dywan. Przynajmniej z mojej strony. Z męża też. Gorzej jak te tematy, wyjdą spod tego dywanu...

Terapia par odpada. Proponowałam mężowi już dwukrotnie i jest to wykluczone. Powiedział, żebym więcej o tym nie wspominała.
Chciałam, żebyśmy poszli jeszcze przed tym wszystkim, kiedy źle się działo i też odmawiał, także wiem, że nie ma szans.
Może się uda poskładać bez tej pomoc z zewnątrz. Ufam Bogu.

Triste pisze: ↑13 sie 2021, 9:47 Ja myślę że twoja własna terapia mogłaby Ci wiele pomoc, przede wszystkim odkryć pewne prawdy o samej sobie. Mocno skupiasz się na mężu i to jest jak najbardziej bardziej ok bo on teraz potrzebuje Twojej uwagi, atencji. Ale chyba najbardziej powinnaś skupić się na samej sobie, dotrzeć do tego dlaczego to wszystko właściwie się wydarzyło w waszym życiu ? Męża do terapii nie zmusisz i trzeba uszanować to że on nie chce, nie czuje tego.
Czy masz jakieś swoje pasje na których mogłabyś się skupić ?

Sarah pisze: ↑13 sie 2021, 12:16 Przestań się wreszcie tak obwiniać i ciągle o tym myśleć. To czy pójdziesz na terapię jest Twoją sprawą, jesteś dorosła, dziwne stwierdzenie, że nie spodobałoby mu się to. On nie jest Bogiem, nie jest też idealny, więc nie ma powodu pisać słowa "mąż" z wielkiej litery i tak się ciągle przed nim kajać. Pomijając już wszystko inne, taka Twoja postawa zapewne nie wzbudza jego szacunku.

Janieja pisze: ↑13 sie 2021, 10:41

Triste pisze: ↑13 sie 2021, 9:47 Ja myślę że twoja własna terapia mogłaby Ci wiele pomoc, przede wszystkim odkryć pewne prawdy o samej sobie. Mocno skupiasz się na mężu i to jest jak najbardziej bardziej ok bo on teraz potrzebuje Twojej uwagi, atencji. Ale chyba najbardziej powinnaś skupić się na samej sobie, dotrzeć do tego dlaczego to wszystko właściwie się wydarzyło w waszym życiu ? Męża do terapii nie zmusisz i trzeba uszanować to że on nie chce, nie czuje tego.
Czy masz jakieś swoje pasje na których mogłabyś się skupić ?

Triste, sama też nie bardzo chciałabym na terapię, ale głównie dlatego że Mężowi by się to nie spodobało i raczej na relacje wpłynęło negatywnie. Ponadto mam dużo obowiązków w pracy i w domu także. Próbuję pomóc sobie słuchając nauk, kazań i czytając to forum. Dzisiaj mąż powiedział, że czasem nie może na mnie patrzeć i mnie nienawidzi, ale potem, że daje nam szansę i będzie dobrze. Bardzo się w tym gubię. Usłyszę coś budującego i wpadam niemal w euforię, a jak Mąż powie coś jak powyżej, nie mogę dojść do siebie.
Triste, bardzo bym chciała, żeby ktoś pomógł mi zrozumieć, dlaczego zrobiłam coś tak koszmarnego. Naprawdę kocham męża i rodzina jest dla mnie najważniejsza. Nie wiem, co mnie opętało. Boże, pomóż.

Caliope pisze: ↑13 sie 2021, 17:01

Janieja pisze: ↑13 sie 2021, 10:41

Triste pisze: ↑13 sie 2021, 9:47 Ja myślę że twoja własna terapia mogłaby Ci wiele pomoc, przede wszystkim odkryć pewne prawdy o samej sobie. Mocno skupiasz się na mężu i to jest jak najbardziej bardziej ok bo on teraz potrzebuje Twojej uwagi, atencji. Ale chyba najbardziej powinnaś skupić się na samej sobie, dotrzeć do tego dlaczego to wszystko właściwie się wydarzyło w waszym życiu ? Męża do terapii nie zmusisz i trzeba uszanować to że on nie chce, nie czuje tego.
Czy masz jakieś swoje pasje na których mogłabyś się skupić ?

Triste, sama też nie bardzo chciałabym na terapię, ale głównie dlatego że Mężowi by się to nie spodobało i raczej na relacje wpłynęło negatywnie. Ponadto mam dużo obowiązków w pracy i w domu także. Próbuję pomóc sobie słuchając nauk, kazań i czytając to forum. Dzisiaj mąż powiedział, że czasem nie może na mnie patrzeć i mnie nienawidzi, ale potem, że daje nam szansę i będzie dobrze. Bardzo się w tym gubię. Usłyszę coś budującego i wpadam niemal w euforię, a jak Mąż powie coś jak powyżej, nie mogę dojść do siebie.
Triste, bardzo bym chciała, żeby ktoś pomógł mi zrozumieć, dlaczego zrobiłam coś tak koszmarnego. Naprawdę kocham męża i rodzina jest dla mnie najważniejsza. Nie wiem, co mnie opętało. Boże, pomóż.

Sama nie dasz rady, wszystkie konferencje są dla ogółu ludzi, Ty jesteś inna jak każdy. Dokładnie jak pisze Sarah taka postawa nie wzbudza szacunku, a co to obchodzi męża czy Ty chcesz iść na terapię to twoja sprawa i naprawdę pomoże, ale to twój wybór . Dzięki terapii ja się poskładałam, a nie chciałam żyć.

Janieja pisze: ↑16 sie 2021, 14:43

Caliope pisze: ↑13 sie 2021, 17:01

Janieja pisze: ↑13 sie 2021, 10:41

Triste, sama też nie bardzo chciałabym na terapię, ale głównie dlatego że Mężowi by się to nie spodobało i raczej na relacje wpłynęło negatywnie. Ponadto mam dużo obowiązków w pracy i w domu także. Próbuję pomóc sobie słuchając nauk, kazań i czytając to forum. Dzisiaj mąż powiedział, że czasem nie może na mnie patrzeć i mnie nienawidzi, ale potem, że daje nam szansę i będzie dobrze. Bardzo się w tym gubię. Usłyszę coś budującego i wpadam niemal w euforię, a jak Mąż powie coś jak powyżej, nie mogę dojść do siebie.
Triste, bardzo bym chciała, żeby ktoś pomógł mi zrozumieć, dlaczego zrobiłam coś tak koszmarnego. Naprawdę kocham męża i rodzina jest dla mnie najważniejsza. Nie wiem, co mnie opętało. Boże, pomóż.

Sama nie dasz rady, wszystkie konferencje są dla ogółu ludzi, Ty jesteś inna jak każdy. Dokładnie jak pisze Sarah taka postawa nie wzbudza szacunku, a co to obchodzi męża czy Ty chcesz iść na terapię to twoja sprawa i naprawdę pomoże, ale to twój wybór . Dzięki terapii ja się poskładałam, a nie chciałam żyć.

Caliope, tak jak napisałam, mąż raczej uznałby moją terapię za coś zbędnego, tym bardziej, że robię co w mojej mocy, żeby nie okazywać, jak nie radzę sobie z poczuciem winy.
A mnie bardzo zależy na naprawie naszych relacji i odzyskaniu męża i w żaden sposób nie chcę niczego zepsuć, tym bardziej że powoli idziemy do przodu.

Janieja pisze: ↑16 sie 2021, 14:43Caliope, tak jak napisałam, mąż raczej uznałby moją terapię za coś zbędnego, tym bardziej, że robię co w mojej mocy, żeby nie okazywać, jak nie radzę sobie z poczuciem winy.
A mnie bardzo zależy na naprawie naszych relacji i odzyskaniu męża i w żaden sposób nie chcę niczego zepsuć, tym bardziej że powoli idziemy do przodu.

Janieja pisze: ↑16 sie 2021, 14:43 tak jak napisałam, mąż raczej uznałby moją terapię za coś zbędnego,