jak nauczyć się siebie na nowo

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

Ja też jakiś czas temu przestałem śledzić, szukać. Jest o wiele lepiej, bo to co znajdywałem teraz śni mi się po nocach - a jednocześnie Ona ma z tego niezły ubaw i oczywiście wszystkiego się wypiera - tyle z tego mam :)
Poradziłam sobie też z lękiem o to, że mój mąż mnie zdradzi.
O to już nie mam lęku. Początkowo bardzo bałem się że zostanę sam, że będę miał niskie poczucie wartości, że będę wyszydzony przez siebie jako nieudacznik, bo mnie żona zostawiła.
Ale teraz się już nie boję potencjalnej samotności. Uświadomiłem sobie, że sam też bym sobie poradził i to chyba całkiem nieźle.
Firekeeper pisze: 06 maja 2023, 19:27 Szczerym wyrażaniem siebie.
jak potrafisz być szczera w stosunku do kogoś, komu nie ufasz do końca?
Tak jakby ufasz w ciemno? Dajesz kredyt zaufania?

Ja dałem żonie kredyt zaufania, ale dowiedziałem się, że nadal się kontaktują i drugiego kredytu już jej nie dam - mimo, że ona twierdzi jednego dnia, że fascynacja jej minęła, a innego dnia twierdzi "nic nie poradzę, że pokochałam kogoś innego i dalej kocham".
Potrafi mi bez powodu powiedzieć "nigdy cię już nie pokocham, nawet się nie staraj".

Także słabo widzę to zaufanie...
Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Firekeeper »

niedoceniajacy pisze: 07 maja 2023, 9:50
Firekeeper pisze: 06 maja 2023, 19:27 Szczerym wyrażaniem siebie.
jak potrafisz być szczera w stosunku do kogoś, komu nie ufasz do końca?
Tak jakby ufasz w ciemno? Dajesz kredyt zaufania?
To jest termin z książki pt ,,projekt szczęśliwe małżeństwo ". A szczere wyrażanie siebie to zatrzymanie się w sytuacji trudnej po to by w spokoju pomyśleć co czuję, dlaczego tak czuję i dopiero rozmowa z drugą osobą. Ja dużo rozmów przeprowadzałam w emocjach. Wtedy przekazywałam komunikaty niezgodne z tym co naprawdę czuję. Zakładałam też różne maski, oszukiwałam samą siebie i męża również. Uczymy się takiej komunikacji z mężem, aby uniknąć oskarżeń, podejrzliwości, przypisywania złych intencji, nakręcania się. Dla przykładu więcej razy w naszym małżeństwie z mojej strony padło zdanie ,, chcę rozwodu" ,, nienawidzę Cię" ,,mam Cię dość " niż zdań ,,zależy mi na Tobie" ,, Jestem z Tobą " ,,możesz na mnie liczyć" ,,kocham Cię ". A przecież w głębi serca chciałam żebyśmy byli małżeństwem, zależało mi na mężu. Ale strach przed zdradą, kolejnymi kłamstwami, sprawiał że oszukiwałam samą siebie, grałam. W takiej sytuacji nie było szans na wzajemne zrozumienie i współpracę. Były role mąż ten zły, a ja ofiara. Dlatego, ja nie patrzę na zaufanie. Nie daję czegoś takiego jak kredyt zaufania. Zależy mi na tym, żebym była w zgodzie z sobą samą.
Ja dałem żonie kredyt zaufania, ale dowiedziałem się, że nadal się kontaktują i drugiego kredytu już jej nie dam - mimo, że ona twierdzi jednego dnia, że fascynacja jej minęła, a innego dnia twierdzi "nic nie poradzę, że pokochałam kogoś innego i dalej kocham".
Potrafi mi bez powodu powiedzieć "nigdy cię już nie pokocham, nawet się nie staraj".

Także słabo widzę to zaufanie...
Czym dla Ciebie jest ten kredyt zaufania? Czy jest to warunek będę z Tobą, ale masz od dziś nie kontaktować się z nikim?

Ja takie warunki stawiałam i było to kompletnie bez sensu. Bo liczyłam na to, że to mąż wykona całą pracę nad naszym małżeństwem. Przestanie się kontaktować z kobietami i to wystarczy. A to nie wystarczyło. Ja dalej byłam podejrzliwa, dalej nie pracowałam nad moimi wadami. Nie rozmawialiśmy szczerze o tym co czujemy i dlaczego. Dalej zakładałam maski na wypadek gdyby mnie znów oszukał. Trzymałam dystans. Robiłam mu awantury. Od czasu gdy ja zaczęłam pracować nad sobą. Nad komunikacją, relacją, wybaczeniem, zrozumieniem, panowaniem nad emocjami. Mąż jest zupełnie inny w stosunku do mnie. Poprzez właśnie szczere rozmowy i zrozumienie budujemy naszą relację. Kiedy dwoje ludzi jest ze sobą w dobrych relacjach, mogą na siebie liczyć nawet w trudnych momentach łatwiej też o zaufanie.

Twoja żona jest na huśtawce emocjonalnej. Nie wie co czuje stąd pewnie takie wahania. Dlatego w tym momencie wydaje mi się, że ważniejsze jest wsparcie. ,, Jestem z Tobą, czekam, daj sobie czas" niż rozliczanie i skupianie się na braku zaufania. Im bardziej ja cisnęłam męża, tym on więcej ukrywał, kłamał. Nawet czasami przyznał się do czegoś i to też zostało ukarane przeze mnie. Doszedł do wniosku, że lepiej 🙈🙉🙊.
niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

Firekeeper pisze: 07 maja 2023, 11:58 Czy jest to warunek będę z Tobą, ale masz od dziś nie kontaktować się z nikim?
nigdy takiego czegoś nwet nie sugerowałem. Zawsze miała dużo znajomych, w tym kolegów z którymi często pisała i ja też nigdy nawet nie podejrzewałem, ze ktoś może być kimś więcej niż kolegą.

Gdy "mleko się wylało" to faktycznie poprosiłem zeby sie z nim nie kontaktowała, ale po około 1.5 miesiąca mowiłem już że niech robi co chce i teraz sobie i tak do niego dzwoni, a ja się tym nie interesuje.
Tylko to już nie jest takie nieinteresowanie się jak było zawsze. W tym obszarze nie ma już zaufania - każdy jej kontakt z tym człowiekiem to w środku duży ból. Ale ja nie pisałem pod kątem zaufania dotyczącego kontaktów z kowalskim. Mam na myśli brak zaufania w każdej czynności, nawet w planowanym wyjeździe na weekend.
Mimi
Posty: 94
Rejestracja: 31 sie 2023, 12:29
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Mimi »

Hej, Niedoceniający.

Czy u Ciebie lepiej?
Pojawiło się jakieś światełko, nadzieja na poprawę atmosfery?

:?:
niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

Hej,

trochę się pojawiło - ale cały czas po lepszym okresie da się zauważyć, że się z nim w jakiś sposób kontaktuje. Chyba już nie tak intensywnie - ale np. po miesiącu ciszy (?) ona wysyła mu zdjęcia z pewnego wyjątkowego miejsca, gdzie z nią byłem. Niby nic, a jednak takie zdarzenia powodują, że mam coraz mniej siły w środku żeby to ignorować i żeby robić swoje. Bo po co to robi? Zaczepia, żeby mieć powód do wznowienia relacji? Chyba to jedyny cel - dlatego czuje się, że jestem w dość trudnej sytuacji - bo mam coraz większe poczucie pustki w życiu, mimo, że na codzień bywa lepiej.
Czuć ze strony żony otwartość na poziomie 80%, a nie 100 jak kiedyś.
Nadal ona nie dopuszcza do siebie myśli, żeby zrobiła cokolwiek złego - a sam temat jest dla mnie niezamknięty - a jednocześnie nie mogę go podjąć, bo stał się tematem tabu i jakakolwiek dygresja wiąże się zazwyczaj z agresywną odpowiedzią. Więc nie poruszam tematu w ogóle i miotam się z myślami, których nie mogę uspokoić.

Z drugiej strony czuje się mniej uzależniony od żony, czuje mniej oczekiwań wobec niej.
Mimi
Posty: 94
Rejestracja: 31 sie 2023, 12:29
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Mimi »

niedoceniajacy pisze: 07 paź 2023, 8:33 Z drugiej strony czuje się mniej uzależniony od żony, czuje mniej oczekiwań wobec niej.
To dobrze ;)
niedoceniajacy pisze: 07 paź 2023, 8:33 Nadal ona nie dopuszcza do siebie myśli, żeby zrobiła cokolwiek złego - a sam temat jest dla mnie niezamknięty - a jednocześnie nie mogę go podjąć, bo stał się tematem tabu i jakakolwiek dygresja wiąże się zazwyczaj z agresywną odpowiedzią.
To mi wygląda na wyrzuty sumienia. Czyli zdaje sobie sprawę, że takie zachowanie Cię rani.
Mój mąż też dużo racjonalizował...

Dawno, dawno temu bardzo podobał mi się nasz (mój i M) kolega, powiedzmy X. Z wzajemnością.
Ta relacja mogła zabrnąć za daleko i zdawałam sobie z tego sprawę. Wiedziałam, że jedynym wyjściem jest ucięcie kontaktu. Mimo, że łączyło nas tylko tyle, że mieszkaliśmy w mieście, dużym mieście to i tak było trudne. Każde spotkanie wywoływało emocje, które mnie samą zaskakiwały. Miałam świadomość, że to, co czuję spotykając X jest nie w porządku w stosunku do M.
Pan Bóg tak pokierował naszym losem, że wyprowadziliśmy się jakieś 300 km. Spotkania ustały. Sprawa wygasła, choć na wspomnienie X nadal czułam wypieki na policzkach.
W mojej ocenie bez ucięcia kontaktu ten żar cały czas będzie podsycany.
niedoceniajacy pisze: 07 paź 2023, 8:33 nie poruszam tematu w ogóle i miotam się z myślami, których nie mogę uspokoić.
To naturalne, sprawa cały czas nie zamknięta.
Jakaś terapia małżeńska wchodzi w grę?
niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

Mimi pisze: 07 paź 2023, 13:51 Jakaś terapia małżeńska wchodzi w grę?
wiesz co, moim zdaniem nie bo jak już wspomniałem temat jej zdrady jest tematem tabu, do którego dygresja powoduje wciąż jej ostrą reakcję, gorsze kilka dni lub napędzającą się spiralę głupich wymian zdań.
Więc na chwilę obecną ja nie wiem czy ona z nim ma konktakt czy nie. Nie wiem jakie ma plany. Pozostaje mi się "cieszyć" wizją jakiś myśli, nadziei i cieszyć się chwilą gdy jest coś lepiej.
Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie 'kim jestem'. Czy dozorcą domu, złotą rączką, kierowcą, chłopcem na posyłki, czasami kochankiem - czy kolegą z konieczności?
Nie wiem, naprawdę nie wiem. Rok temu wiedziałem wszystko, a jednak srogo się myliłem - teraz muszę żyć każdym dniem i cieszyć się chwilą.
Chciałbym zaufać, jest to moim marzeniem umieć znowu jej zaufać - ale nie jestem w stanie. Zobacz to co pisałem wyżej. Fajny miesiąc, mnóstwo wyjazdów, zarwanych dni w pracy, poświęcenia i potem co - wysyła mu fotki.
Czasami mam takie myśli, żeby się od niej na jakiś czas odseparować, bo nie mam już siły ciągle ulegać i dostosowywać swojego życia. Zawsze to lubiłem, miałem wrażenie, że w taki sposób okazuje swoją bezgraniczną miłość - ale mam coraz większe wątpliwości czy na ziemi taka miłość ma sens.
Niesakramentalny3
Posty: 237
Rejestracja: 18 mar 2022, 23:38
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Niesakramentalny3 »

niedoceniajacy pisze: 08 paź 2023, 23:00 wiesz co, moim zdaniem nie bo jak już wspomniałem temat jej zdrady jest tematem tabu, do którego dygresja powoduje wciąż jej ostrą reakcję (...)
niedoceniajacy pisze: 08 paź 2023, 23:00 (...) bo nie mam już siły ciągle ulegać i dostosowywać swojego życia. Zawsze to lubiłem, miałem wrażenie, że w taki sposób okazuje swoją bezgraniczną miłość - ale mam coraz większe wątpliwości czy na ziemi taka miłość ma sens.
To nie ulegaj.
Twarda miłość w takich sytuacjach to chyba jedyne rozsądne wyjście.
Bezgraniczna miłość... a może właśnie uległość i dopasowywanie się... znam to trochę, bo przez jakiś czas podobnie funkcjonowałem.

Miłość, to też szacunek - do siebie samego również - a może przede wszystkim.
Mimi
Posty: 94
Rejestracja: 31 sie 2023, 12:29
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Mimi »

Hej, wiem, że nie jest Ci łatwo. Ludzka psychika ma swoją wytrzymałość. Terapię można podjąć dla poprawy komunikacji, na Twoim miejscu powiedziałabym żonie, że czuję się jak w kołowrotku emocjonalnym i chciałabym coś z tym zrobić.
Wiem, że to niełatwe, mój M nie dał się namówić :cry:
A może rekolekcje małżeńskie?
niedoceniajacy pisze: 08 paź 2023, 23:00 Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie 'kim jestem'. Czy dozorcą domu, złotą rączką, kierowcą, chłopcem na posyłki, czasami kochankiem - czy kolegą z konieczności?
Też tak miałam :(
niedoceniajacy pisze: 08 paź 2023, 23:00 Czasami mam takie myśli, żeby się od niej na jakiś czas odseparować, bo nie mam już siły ciągle ulegać i dostosowywać swojego życia. Zawsze to lubiłem, miałem wrażenie, że w taki sposób okazuje swoją bezgraniczną miłość - ale mam coraz większe wątpliwości czy na ziemi taka miłość ma sens.

To jest świetny pomysł! Ja czułam się jak koło zapasowe. Przestałam okazywać entuzjazm z bycia razem, nieświadomie, nie znając jeszcze listy Zerty zaczęłam ją stosować. Myślę, że do M dotarło wtedy, że może mnie stracić naprawdę. Że kiedyś wróci do pustego domu, że te emocje, które przeżywa na zewnątrz, poza małżeństwem mu nie wystarczą, bo są jak bańki mydlane: piękne ale nietrwałe.

Kiedyś myślałam podobnie jak Ty, że jak nam nie wyjdzie, to znaczy że stworzenie dobrego małżeństwa nie jest możliwe. Jak ktoś się angażuje na 100% i wierzy w tę miłość, to naturalne.

Dbaj o siebie!
niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

hej,
Mimi pisze: 09 paź 2023, 7:15 na Twoim miejscu powiedziałabym żonie, że czuję się jak w kołowrotku emocjonalnym i chciałabym coś z tym zrobić.
no właśnie podobne podejście miałem przez ostatnie pół roku, ale to się kończyło zawsze popsuciem atmosfery, często awanturą. Więc potem zmieniłem podeście, starałem się dusić w sobie te złe emocje, przygryzać się w język, unikać tematu zdrady. Starałem się maksymalnie zorganizować różne wyjazdy - praktycznie 3-4 dni w tygodniu byliśmy przez prawie 2 miesiące poza domem. Pomyślałem sobie, że może Ona też chce o nim zapomnieć i w taki sposóbwydawało mi się, że oboje będziemy o tym mniej myślec. I wg mnie wyszło świetnie, bo mimo, że do ideału sporo brakuje, to odniosłem wrażenie, że było/jest między nami najlepiej od kilku lat.
A potem widzę przypadkowo, że jednak w jakiś sposób ona go zaczepia.
Wiem, że to nic, przecież to tylko wiadomość. Może chciała mu pokazać, że sobie bez niego też dobrze radzi. A może chciała zaczepić, żeby ożywić relacje. Nie wiem i nie mogę nawet o to zapytać, bo oprócz tego, że się nic nie dowiem, to będę miał kilka dni "kwasów". Wybieram więc tłumienie w sobie coraz większego ładunku pytań bez odpowiedzi - ale też z każdym takim czymś pojawia mi się myśl - że gdyby mnie kochała, to zależałoby jej, żeby coś wyjaśnić.
Więc nie wiem co będzie, ale jest ryzyko, że kolejna eskalacja jeśli by nastapiła, to może spowodować jakieś głupie kroki z mojej strony i tego się boję.

Fajne jest to, że przez miesiąc, może dłużej czułem się w jej towarzystwie bardzo dobrze, tak jak chyba nigdy w małżeństwie. Ale teraz, po tym "incydencie" wewnętrznie jestem na dnie, na zewnątrz jakoś udaje uśmiech.
Mimi
Posty: 94
Rejestracja: 31 sie 2023, 12:29
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Mimi »

niedoceniajacy pisze: 09 paź 2023, 16:28 Wybieram więc tłumienie w sobie coraz większego ładunku pytań bez odpowiedzi
To się dobrze nie kończy :|
Znam z autopsji.
Zbierasz sobie wulkan, który kiedyś wybuchnie i mocno Cię porani.
niedoceniajacy
Posty: 97
Rejestracja: 03 kwie 2023, 8:27
Płeć: Mężczyzna

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: niedoceniajacy »

Jaką mam alternatywę, skoro każde pytanie mocno zaognia atmosfere...
Pozostaje zbierać siły, robiąc swoje i liczyć na to, że jej zauroczenie kimś innym w środku całkiem wygaśnie, bo teraz może tylko na zewnątrz jest u niej lepiej a w środku nadal błądzi i dlatego ta agresja gdy sie chce o cokolwiek zapytać.
Może jak to minie, to sama powie. Głupia nie jest, przecież wie, że mnie to gryzie.
Bławatek
Posty: 1625
Rejestracja: 09 maja 2020, 13:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Bławatek »

niedoceniajacy pisze: 10 paź 2023, 19:08 Jaką mam alternatywę, skoro każde pytanie mocno zaognia atmosfere...
Pozostaje zbierać siły, robiąc swoje i liczyć na to, że jej zauroczenie kimś innym w środku całkiem wygaśnie, bo teraz może tylko na zewnątrz jest u niej lepiej a w środku nadal błądzi i dlatego ta agresja gdy sie chce o cokolwiek zapytać.
Może jak to minie, to sama powie. Głupia nie jest, przecież wie, że mnie to gryzie.
Mój mąż też często reagował złością i agresją gdy mu zwracałam uwagę, że błądzi, że jego działania mnie ranią. Ja nawet nie mogę mu powiedzieć "zajmij się aktywnie synem" bo się obraża a mnie denerwuje gdy mąż przychodzi i siedzi w pokoju syna z nosem w komórce a syn w tym czasie np. gra. A przecież ładną pogodę można wykorzystać na wiele aktywności, ale trzeba pomyśleć i coś zaproponować. Mnie taki brak działania męża denerwuje. Denerwuje mnie też fakt że mąż uwielbia swoje kawalerskie życie i raczej z powodu swojej wygody nie jest chętny do życia w rodzinie bo to wiąże się z jego poświęceniem i działaniem dla kogoś.

I choć ja mojemu mężowi wiele razy mówiłam co mnie rani to niestety on nigdy o tym nie pamięta.

Niedoceniający warto znaleźć jakąś aktywność lub działanie które pomoże ci reagować emocje bo niestety często nie zauważamy, że negatywne emocje się w nas gromadzą i często albo wybuchamy albo tłumiąc to w sobie wpadamy w przygnębienie. Mi często pomagają spacery gdy mogę na głos Bogu "swoje żale i bolączki powiedzieć" a On zawsze to zabierze a ja mam "czystą głowę". Pomaga też wysiłek fizyczny np. szybka jazda na rowerze.

A agresja może wynikać z tego że osoba "się broni" bo mało kto lubi gdy się mu wytyka błędy i grzeszki.
Ruta
Posty: 3297
Rejestracja: 19 lis 2019, 12:00
Jestem: w separacji
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Ruta »

Bławatek pisze: 14 paź 2023, 8:11
(...) Denerwuje mnie też fakt że mąż uwielbia swoje kawalerskie życie i raczej z powodu swojej wygody nie jest chętny do życia w rodzinie bo to wiąże się z jego poświęceniem i działaniem dla kogoś.

I choć ja mojemu mężowi wiele razy mówiłam co mnie rani to niestety on nigdy o tym nie pamięta.
Bławatku,
Te dwa fragmenty twojej wypowiedzi zwróciły moją uwagę.

Staram się jak mogę odchodzić od projekcji, interpretowania zachowań mojego męża i wyjasniania sobie powodów jego działań. Staram się reagować na fakty, nie na moje wyobrażenia. Z różymi efektami na razie.

Fakt w twoim wpisie widzę tu: twój mąż nie jest chętny do życia w rodzinie. Całą resztę odbieram jako interpretację.

Skąd wiesz, że mąż uwielbia swoje kawalerskie życie? Skąd wiesz, że chodzi mu o wygodę? I że nie chce działać na rzecz innych osób?

Napisałaś też, że życie w rodzinie wiąże się z poświęceniem. I tu mi się zapala lampka. Kiedyś, gdy syn był mały, mamy z katolickiego klubu tłumaczyły mi, że cierpiętnictwo i doprowadzanie się na skraj wyczerpania nie jest dobrym sposobem na zachęcenie męża do włączania się w życie rodzinne i obowiązki domowe. W innym poście napisałaś, że tak zapętlilaś się w obowiązkach, że zapomniałaś o sobie. I to mi się połączyło razem.

Może nie chodzi o samo zycie rodzinne, ale o model tego życia. Czy na pewno życie rodzinne wymaga bycia stale zajechaną?
***

Może wygodnictwo męża to lepszy model? Może coś z niego można zaczerpnąć?

O tym pisała też Firekeeper, o gnębieniu męża co na kanapie leżał. I o tym jak fajnie jest zamiast gnębić rzekomego lenia, samej się na tą kanapę czasem wkleić.

Może trzeba nauczyć się dbać o siebie, zamiast się oburzać, że inni o siebie dbają?

Nadal mam wyrzuty sumienia, gdy przeznaczam na swoje potrzeby czas lub pieniądze. Na przyklad gdy idę do kina. Na rower. Albo kupię sobie zestaw skarpetek.
To i tak postęp, bo czasem to jednak robię. Jeszcze niedawno oczekiwałam za to kary w postaci śmierci lub uszkodzenia mnie lub bliskich mi osób. Więc nie mogłam się niczym ucieszyć, tak duży stres przeżywałam.

W dzieciństwie wpojono mi, że kara za zajmowanie się sobą to żelazna zasada wszechświata. Taki sam automat, jak grawitacja. Wychodzę z domu z koleżanką na rower, młodsza siostra umiera w cierpieniu z mojego powodu, a ja żyję do końca życia obciążona winą za tak straszny i egoistyczny czyn. Domagam się nowych butów, bo mnie stare cisną, a moja mama przez mój podły egoizm ma zawał. Logiczne i proste.

A co grozi tobie, gdybyś zadbała o siebie? Albo odłożyła na cały tydzień wszystkie obowiązki?

Jaka kara należy się mężowi za jego wygodnictwo? :lol:
***

Przestałam gadać mężowi, co mnie rani, gdy koledzy z Sycharu powiedzieli mi, że w uszach męża brzęczę wtedy jak mucha i mózg mu wyłącza się po najdalej dwóch zdaniach. To nie zadziała. Nie ma takiej możliwości.

Lepiej się sprawdza, gdy reaguję na bieżąco - i stawiam granice.

Czas uwagi przeciętnego mężczyzny to średnio dwie sekundy. Akcja-reakcja. To jest w pakiecie z pamięcią złotej rybki.
Jak chcesz pogadać godzinę później o tym, co zrobił albo powiedział, to gość podobno nie wie, o co kaman. Kasuje swoją pamięć na bieżąco, żeby zostawić miejsce na rzeczy ważne - wszystkie modle ulubionego auta od początku produkcji, wyniki ligowe oraz ceny wiertarek udarowych we wszystkich okolicznych sklepach. Z ostatnich pięciu lat.

***

Jak widzisz męża, który beztrosko odpoczywa, pomóż mu :)
Dziewczynazzapalkami
Posty: 72
Rejestracja: 07 mar 2023, 0:03
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: jak nauczyć się siebie na nowo

Post autor: Dziewczynazzapalkami »

niedoceniajacy pisze: 09 paź 2023, 16:28
Fajne jest to, że przez miesiąc, może dłużej czułem się w jej towarzystwie bardzo dobrze, tak jak chyba nigdy w małżeństwie. Ale teraz, po tym "incydencie" wewnętrznie jestem na dnie, na zewnątrz jakoś udaje uśmiech.
Tak bym mogła opisać aktualnie własne małżeństwo, z tym, że ja byłam tym punktem zapalnym który "wszystko psuje". Ja tak robiłam ze strachu, bo gdy jest dobrze wydawało mnie się, że wszystko wraca na stare tory i będę musiała zaufać. Myśląc o zaufaniu, od razu zaczynałam wspominać i panikować, niszcząc atmosferę "sielanki" w domu. Przynajmniej tak miałam do czasu, gdy zrozumiałam, że nie mam obowiązku zaufać, nie mam obowiązku udawać, że wszystko jest w porządku, nic nie muszę, mogę tylko chcieć. Tak samo ty nie musisz udawać, że wszystko jest w porządku. Nie sądzę, by wygarnianie tematu po raz enty coś dało, nie mniej jednak nie uśmiechaj się, gdy nie masz na to ochoty.
niedoceniajacy pisze: 10 paź 2023, 19:08 Jaką mam alternatywę, skoro każde pytanie mocno zaognia atmosfere...
Pozostaje zbierać siły, robiąc swoje i liczyć na to, że jej zauroczenie kimś innym w środku całkiem wygaśnie, bo teraz może tylko na zewnątrz jest u niej lepiej a w środku nadal błądzi i dlatego ta agresja gdy sie chce o cokolwiek zapytać.
Może jak to minie, to sama powie. Głupia nie jest, przecież wie, że mnie to gryzie.

Tu z bólem serca się zgodzę. Jeżeli masz rację i to twoja żona dąży do odnowienia tej relacji, to znaczy, że jeszcze jest zauroczona. Pewnie też atmosfera w domu też daje się we znaki i woli znowu zapaść w "błogie uczucie", niż skonfrontować się z rzeczywistością. Łatwiej jest uciekać, niż odbudowywać, niestety :(
A i nie radzę zmieniać atmosfery pod nastrój małżonki, nawet jeśli będzie to równoznaczne z kolejną, tymczasową, poprawą relacji. Bo jeżeli znowu coś będzie źle, to ponownie ucieknie. Musicie zacząć rozmawiać jak dorośli ludzie, a dopóki żona się nie "oduroczy", żadna rozmowa, lub nawet jej próba, nic nie da. Do "oduroczenia" potrzeba czasu i dobrze byś ten czas przeznaczył na siebie.
niedoceniajacy pisze: 08 paź 2023, 23:00 teraz muszę żyć każdym dniem i cieszyć się chwilą.
Tylko i aż to tobie zostało. Powodzenia, bo na prawdę warto, szczególnie teraz, gdy masz do tego okazję, skorzystać i spojrzeć w głąb siebie, zrobić to na co miało się samemu ochotę i, przede wszystkim samemu dojrzeć do tego, by zamiast żyć dla kogoś, zacząć żyć z kimś. Droga partnerstwa jest trudna, ale najzdrowsza.
Wiem też, że to przychodzi spontanicznie, ale przestań analizować działania żony. Z autopsji wiem, że to jest trudne, ale nie niemożliwe. I oczyszcza głowę z myśli, na które i tak nie mamy wpływu.
ODPOWIEDZ