nigdy nie miałam swojego wątku i nie spodziewałam się, że kiedykolwiek go stworzę
dzisiaj chcę się podzielić kawałkiem mojej historii PO, bo być może tym cierpiącym w szczycie kryzysu teraz coś podpowie, pomoże?
13.07 minęło 6 lat jak dowiedziałam się o tym, że mąż na parotygodniowym wyjeździe za granicę sypia z Rumunką, wtedy też nastąpił definitywny fizyczny i emocjonalny koniec naszego małżeństwa, do czasu wyprowadzki męża w listopadzie tego roku popełniłam wszystkie możliwe błędy zgodnie ze schematem porzuconych/zdradzonych - płakałam, błagałam, wyklinałam, żebrałam, sprzedawałam swoje ciało, mówiłam, że kocham, dogadzałam, pielęgnowałam, troszczyłam się, wyrzucałam z domu - totalna schiza kobiety bluszcza
w listopadzie trafiłam na Sychar i rzutem na taśmę rozpoczęłam 12 kroków, po roku gdy mąż złożył pozew o rozwód już byłam inna chociaż cierpienie dalej było straszne i ból, że to obcy człowiek, nie mój najukochańszy mąż paraduje z Rumunką, obnosi się z nią po rodzinie, a ja z dziećmi istniejemy, nie zniknęliśmy i musimy na to patrzeć
na rozwód się nie zgodziłam, jak pewnie u większości była to parada nienawiści ze strony męża, jego matki i jednej z sióstr, do końca mówiłam o pojednaniu, wybaczeniu i możliwości odbudowy, że chcę kochać męża mądrą miłością
nie udało się mimo, że zdrada została wyraźnie wykazana przez świadków obu stron, Sąd Okręgowy jak i Apelacyjny mimo bezspornej winy męża nie mógł procentowo stopniować naszej winy i orzec inaczej jak rozwód z winy obu stron nie będę opisywać przyczyn naszego kryzysu, mojego udziału i dlaczego skutek w postaci zdrady i odejścia męża - zbyt długo by było.....
do czego dążę
tydzień temu na słynnym portalu zaprosił mnie do znajomych..... on
pomyślałam pomyłka, co by chciał skoro odcięłam się jak mogłam, spłaciłam majątek wspólny, wyprowadziłam się na drugi koniec świata, nie wypytuję co u niego, nie zaczepiam - po prostu zniknęłam jak sobie tego życzyłna zaproszenie nie odpowiedziałam, bo i po co? wczoraj wieczorem na messendżerze kolejny "atak" - prośba o rozmowę, po głębokim oddechu i wypuszczeniu powietrza zgodziłam się - już się go nie boję, nie jestem ofiarą
co usłyszałam? że to TO co się wydarzyło nie powinno mieć miejsca, że nie umiał być dobrym mężem i to jest porażka, jak powiedziałam, że żałuję, że się nie zgadzałam na rozwód, że przeciągałam, bo wg mnie nic dobrego z tego nie wynikło - i tu zonk! usłyszałam, że rozumie mnie, że tak się zachowałam, ale był wtedy zaślepiony i szedł w zaparte, nie umiał się zatrzymać, nie padło słowo przepraszam, ale parę razy powtórzył, że TO nie powinno nigdy się wydarzyć, pytał co u mnie, mówił, że chciałby żebyśmy występowali jako jedność w roli Dziadków, przepraszał, że nie odezwał się jak umarł mój Tata, że nie mógł, że wiele chciałby mi jeszcze powiedzieć, ale nie zrozumiem i nie uwierzę
chciałby żebyśmy zostali kolegami
różne myśli mi chodzą po głowie, muszę oswoić ten niespodziewany kontakt, nie wiem co i jak dalej, nie będę się zadręczać
jestem na innej planecie, tak kiedyś bliski człowiek, jedyny jest zupełnie obcy i z innej planety
konkluzja: ziarno zasiane WTEDY, czasem histeryczne, anormalne kiełkowało i puściło mały pączek - 7 lat chudych............ czas na tłuste?
oby ...
