Czy jest co ratować? Mój wątek

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

s zona pisze: 23 lut 2018, 12:19 Baku ,
sadze ,ze najwyzszy czas udac sie do adwokata ,jesli jeszcze nie byles ....
Ustepujac zonie " strzelasz sobie w stope ".
wg mnie zona jest prowadzona profesjonanie przez adwokata ..
Ty nie chcac jej denerwowac ,dzialasz troche chaotycznie ,
co moze byc wykorzystane przeciwko Tobie i Twoim relacjom z dzieckiem ..

Pomodle sie o 15h o Boza roztropnosc dla Ciebie )
Byłem u adwokata miesiąc temu, nakierował mnie jak mam postępować.
Staram się żonie rzeczowo odpowiadać, nie krzyczeć.
Ale w rozmowach głównie telefonicznych żona automatycznie mówi, że unoszę na nią głos, przerywam jej. Następnie się rozłącza i tyle z naszej rozmowy.
Wiem, że mój syn na to zasługuje żebym ja nie zgadzał się na ten rozwód. Obojętnie jak to się zakończy zawsze będę przy nim:)
s zona
Posty: 3079
Rejestracja: 31 sty 2017, 16:36
Płeć: Kobieta

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: s zona »

Baku ,
moze zobaczysz posty ze ze starego forum odnosnie wniosku rozwodowego ...

SAMOA pisze: 08 maja 2017, 22:49 Pozwólcie ze tu będzie kontynuacja tego wątku. Uważam że jest sporo cennych informacji z których nowi użytkownicy mogą korzystać
http://archiwum.kryzys.org/viewtopic.ph ... c&start=42
s zona
Posty: 3079
Rejestracja: 31 sty 2017, 16:36
Płeć: Kobieta

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: s zona »

Ok ,ale mozesz miec to utrudnione ,
jesli zona np przeprowadzi sie tylko o 100km ,
bo teoretycznie moze wiecej ..

Twoja sytuacja przypomina mi watek Grzegorza 1985 ,
tez mial syna w Waszym wieku i zona utrudniala mu kontakt ,
moze warto przejrzec ,
ale jest tego troche - 38 str :)

viewtopic.php?f=10&t=479
baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

Ostatnia rzecz odnośnie mojej żony. Muszę się wam tu też trochę zwierzyć, powstrzyma mnie to przed głupimi wiadomościami do żony.
Spotkałem ostatnio faceta, z którym żona romansowała 2 lata temu. Trochę mi o tym opowiedział: Żona sama zaczęła z nim szukać kontaktu. Powiedziała mu, że ma taką osobowość, że szuka kochanka. Pisali, spotykali się kilkukrotnie. Skończyło się wszystko na całowaniu. Do najgorszego aktu nie doszło. Po tym jak ja wykryłem tą znajomość, przestali ze sobą pisać. Moja żona okazała skruchę. Jednak skrucha była chwilowa, po jakimś czasie znów zaczęła szukać z nim kontaktu. Niby pisała do niego przez przypadek, omyłkowo pisząc do kogoś innego. Jednak on te rozmowy ucinał i tak ich kontakt się zerwał.
Żona oczywiście nigdy mi się nie przyznała, że znów próbowała się z nim kontaktować. Nie wiem już co o niej myśleć. Totalna pustka, nicość jest we mnie.
Wiem, że się żalę ale dziś mam kolejny zły dzień. A niedługo trzeba zbierać się do pracy. Na szczęście weekend mam zajęty( głównie pracą), w niedziele miałem mieć dzień z synkiem, jednak żona znów coś kręciła, zmieniała nasze ustalenia.Postawiłem się jej twardo i poszła ze mną na kompromis. Tak na razie nasza sytuacja wygląda i nie zanosi się na zmianę.
Pozostała mi jedynie modlitwa:)
Wiedźmin

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: Wiedźmin »

baku2776 pisze: 23 lut 2018, 17:24 [...]
Pozostała mi jedynie modlitwa:)
Uśmiech to zostaw dla synka... bo historia Twoja wygląda niewesoło.

Próbuj ugrać opiekę naprzemienną - o ile czujesz się na siłach.
Inaczej tatą będziesz głównie na papierze.

Spędzaj z nim jak najwięcej czasu - zrób wspólne zdjęcia z placów zabaw, z sanek itd.
Masz takie? Jak najczęstsze zawożenie i odbieranie z przedszkola, chodzenie na zebrania, jasełka czy tam inne przedstawienia itd.
baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

Dzięki Aleksander za rady.
Mam mnóstwo zdjęć z synkiem, gdy jeszcze razem mieszkaliśmy. Wakacje, zawożenie, odbieranie z przedszkola, wspólne zabawy w ogrodzie, uczestnictwo w ślubowaniu na przedszkolaka synka. Teraz po mojej wyprowadzce również mamy wspólne zdjęcia, gdy układamy puzzle, rysujemy itp.
Nie zgodzę się na rozwód, podjąłem taką decyzję. Będę chciał by zbadano jak rozwód wpłynie na dobro synka.
Czytałem o opiece naprzemiennej jak i również o porozumieniu wychowawczym. Nie wiem jeszcze czy pójdę, w którąś z tych stron. Na pewno chcę mieć jak największy kontakt i wpływ na wychowanie dziecka. Dość schodzenia z drogi mojej żonie dla mojej spokojnej głowy.
Jutro napiszę wam trochę więcej, zaraz idę do pracy.

Zrozumiałem, że moja zgoda na rozwód, da mi trochę mniej nerwów, jest to łatwiejsza decyzja. Ale co z moim wewnętrznym spokojem?
Decyzja, którą wy tutaj doradzacie, może mi nic nie dać, mogę nie uratować małżeństwa, stracić wszystko. Ale będę wiedział, że zrobiłem co mogłem.
baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

Cześć, dość dawno nie pisałem, więc napiszę co u mnie.
Na rozwód się nie zgodziłem. Mam dość fajnego adwokata, osobę wierząca, który mnie dobrze zrozumiał, nie oceniał.
Żona wpadła we wściekłość gdy dowiedziała się, że na rozwód się nie zgodziłem. Nigdy mi się nie zdarzyło, żeby ktoś mi tak naubliżał (oczywiście w postaci sms-ów). Na szczęście przyjąłem to na spokojnie, nawet mnie to nie ruszyło. Żona przechodzi teraz drugi etap zachowania wobec mnie, mianowicie:
- etap pierwszy- złość, nienawiść, ciągły atak z jej strony. Gdy odbierałem dziecko była w stanie przy maluchu powiedzieć, że jeśli się nie zgodzę na rozwód to biednie skończę. Groziła, że ze mnie zrobi osobę uzależnianą od pornografii, masturbacji, złego ojca.
- etap drugi( aktualnie w nim jesteśmy)- żona prosi mnie o rozwód. Mówi, że jeśli ją kocham to powinienem pozwolić jej odejść. Jest dla mnie miła ( czasem wydaje mi się, że na pokaz.)
Ale paradoksalnie nasza relacja się poprawiła, lepiej się dogadujemy odnośnie opieki nad dzieckiem. Czasem nawet wspólnie zażartujemy. Nasze kontakty odbywają się głównie telefonicznie, rzadko się widujemy.
Jednak te spotkania twarzą w twarz są dla mnie trudne. Czuję niechęć do żony. Jestem szczęśliwszy gdy jej nie widzę, gdy żona nie odzywa się do mnie cały dzień. Żona chce się ze mną spotkać na kawie.

Mija 3 miesiąc mojego kryzysu. 3 miesiąc mojego życia, który przechodzę razem z Bogiem, staram się poznawać go coraz lepiej. Codzienna modlitwa, rozważania ewangelii stały się normalnością w moim życiu. Żyję spokojniej, staram się zdrowo odżywiać, ćwiczyć, nie marnuję tyle czasu na komputerze ( dopiero teraz zdałem sobie sprawę ile dzięki temu mam czasu w ciągu dnia).
Nauczyłem się też żyć bez żony. Samotne życie nie jest takie złe mimo tego, że czasem brakuje tej bliskości, stabilności, pewności ze w domu czeka ta osoba, z którą spędzisz resztę życia. Mój kontakt z synem się polepszył, widzimy się 1 lub 2 dni w tygodniu i staram się ten czas wykorzystać na maksa. Boli mnie jedynie, że dla dziecka nie jestem na co dzień. Nie wiem jak dalej ma wyglądać ojcostwo z doskoku.
Tyle z mojej strony, wracam do pracy nad sobą:)
Czarek
Posty: 1385
Rejestracja: 30 sty 2017, 8:33
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: Czarek »

baku2776 pisze: 19 mar 2018, 18:47 Mija 3 miesiąc mojego kryzysu. 3 miesiąc mojego życia, który przechodzę razem z Bogiem, staram się poznawać go coraz lepiej. Codzienna modlitwa, rozważania ewangelii stały się normalnością w moim życiu. Żyję spokojniej, staram się zdrowo odżywiać, ćwiczyć, nie marnuję tyle czasu na komputerze ( dopiero teraz zdałem sobie sprawę ile dzięki temu mam czasu w ciągu dnia).
Baku tak trzymaj :)
baku2776 pisze: 19 mar 2018, 18:47 Mój kontakt z synem się polepszył, widzimy się 1 lub 2 dni w tygodniu i staram się ten czas wykorzystać na maksa.
I brawo, zajmujesz się tym na co w tej chwili masz wpływ :)
Moje doświadczenia pokazuje mi, że warto zainwestować w karierę ojca.
baku2776 pisze: 19 mar 2018, 18:47 Boli mnie jedynie, że dla dziecka nie jestem na co dzień. Nie wiem jak dalej ma wyglądać ojcostwo z doskoku.
Rozumiem Twój ból.
Na razie jest z doskoku, jak będzie dalej nie wiesz. Może warto to zawierzyć Bogu i nie skupiać się na wybieganiu w odległą przyszłość?
baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

Cześć.
Mam do was prośbę.
Jakie książki polecacie w temacie wychowania dziecka w czasie rozwodu/ po rozwodzie. Również jakie lektury polecacie ogólnie w temacie wychowania dziecka.
Chciałbym poszerzyć moją wiedzą na ten temat, ponieważ zauważyłem u synka pewne niepokojące obawy. Synek jest trochę bardziej nerwowy, a co najważniejsze często wyładowuje swoje emocję agresją, rzucając różnymi rzeczami, kopiąc itp. Wpada również w gniew gdy mu nie ustępuję. Wiem, że nie mogę z takiego zachowania robić afery ale chciałbym trochę więcej się dowiedzieć na temat wychowania, podejścia do dziecka w takiej sytuacji, również w sytuacji gdy rodzice są po rozwodzie. Również temat ojcostwa po rozwodzie byłby mile widziany.

Co u mnie; Czekam na sprawę rozwodową, moje stosunki z żoną są nijakie, pokazywanie jej niezależności w stosunku do mnie, wolności i tego jak bardzo mnie nienawidzi. Zapewnianie mnie co jakiś czas, że nigdy nie będziemy małżeństwem
Jednak co gorsza często stara się robić na złość (urodziny kota w dniu, w którym mam się widzieć z dzieckiem lub tłumaczenie synkowi ze rodzice się rozwodzą bo się kłócą).
Żona również przeprowadziła na mnie atak, że chcę doprowadzić do mediacji względnie OZSS. Twierdzi, że skrzywdzę dziecko wizytami u psychologa.
Osobiście u mnie coraz lepiej. Moje nastawienie do życia poprawiło się, jestem pozytywnie nastawiony do wielu rzeczy, często się uśmiecham, ogólnie mam dobry humor po częsci jest to pewnie spowodowane zdrowym odżywianiem i regularnymi ćwiczeniami.

Przed świętami byłem u spowiedzi. Bardzo się z tego ciesze.
Ale jeszcze przede mną długa droga...
Pozdrawiam was:)
jacek-sychar

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: jacek-sychar »

Baku

Tutaj:
viewtopic.php?f=10&t=383
masz listę książek, które polecamy.
Jeżeli chodzi o relacje z dziećmi, to chyba warto też polecić:
A. Faber, E. Mazlisch, "Jak mówić, żeby dzieci słuchały, Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły", Media Rodzina of Poland, Poznań 1997.

I oczywiście książki z działu: Dorosłe dzieci (DDA, DDD, DDRR)
Lavenda
Posty: 285
Rejestracja: 05 wrz 2017, 14:14
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: Lavenda »

baku,

u mnie podobnie między mną a mężem...czekam na drugą rozprawę...
moze troche w druga stronę w kwestii dzieci, bo ja nalegam na częste kontakty męża z dziećmi a on wpada jedynie właściwie bez zapowiedzi kiedy akurat nie jest u kowalskiej, nie ustala ze mna nic...jak go proszę zeby był danego dnia z dziećmi zawsze słysze "mnie nie ma"...i tyle moge narazie zrobić, czekac na tatusia az zjedzie od kowalskiej i przypomni sobie o dzieciach... a potrafi wyjechać na tydzien i mieć wszystko gdzies...

na każdym kroku robi mi na złośc, prosiłam o dokument potrzebny do przedszkola...usłyszałam "może dostaniesz" nie wspomnę, że sam tematem przedszkola nawet się nie zainteresował...czasami ręce mi już opadaja, trzymam się bliko Boga i to daje mi siłę, czasami sama zastanawiam się skad we mnie jeszcze tyle tej siły, że dzieje się tyle złego a ja jakoś ciągnę to wszystko dalej...

ostatnio był u mnie dobry znajomy - prawnik, rozmawialiśmy trochę o mojej sytuacji...
był mile zaskoczony, że mam w sobie tyle spokoju i potrafię o tym wszystkim co mnie spotkało mówic w tak wyważony sposób, nie obrzucając męża wyzwiskami i nie wieszam na nim psów, bo on często ma do czynienia z takimi właśnie zachowaniami wśród swoich klientów...i myślę, że dużo dało mi tu forum i pisanie z ludzmi, a przede wszystkim wiara i miłość do Boga, do siebie, do życia.
baku2776
Posty: 31
Rejestracja: 11 sty 2018, 21:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: baku2776 »

Ja miałem nawet okres z żona gdzie dobrze się dogadywaliśmy odnośnie opieki nad synkiem. Aż nagle z dnia na dzień zmieniła taktykę ( pewnie po konsultacjach ze swoim prawnikiem). W rozmowach gdy cokolwiek się jej nie spodoba twierdzi, że na nią krzyczę żebym się tak nie zachowywał. I ostatnio w wiadomościach ciągle atakuje mnie, że jestem winny rozpadu małżeństwa, że wszystko zaniedbywałem nie opiekował się synkiem, że mam złe nawyki wychowawcze, nie umiem sobie poradzić z synkiem, synek jest rozdrażniony jak ode mnie wraca. Co gorsza dziecku powiedziała, że rodzice się rozwodzą bo się kłócą.
Te wszystkie wiadomości są na potrzeby sprawy rozwodowej, pewnie chcę udowodnić mi winę. Ja odpowiadam spokojnie, ze nie byłem idealnym ojcem ale takich ojców nie ma. Z miłości do dziecka nigdy bym nie pomyślał o rozbiciu rodziny. Czasem już muszę jej napisać, żeby nie wysyłała takich wiadomości bo są to zwykłe pomówienia.

Poradźcie jak się jeszcze zachowywać w takich sytuacjach. Robię dużo zdjęć jak spędzamy świetnie czas, synek jest zadowolony, uśmiechnięty. Staram się również dbać o jego rozwój, rozwiązujemy jakieś podstawowe ćwiczenia.
Rower na lato kupiony, teraz wybieram fotelik dla malucha i będziemy objeżdżać okoliczne lasy:)


Lavendo,
pomijając wszystkie niesnaski między żona a mężem, najbardziej cierpi na tym dziecko. Niczego nie winne, nic złego nie zrobiło a już od małego musi zmierzyć się z taką sytuacją. Czasem widzę jak synek zamyślony patrzy w szybę wracając do domu. Serce mi wtedy pęka, że do czegoś takiego dopuściłem, że nie byłem w stanie stworzyć normalnej rodziny.

Co do mojego nastawienia do żony. Codziennie się za nią modlę jak i za synka. Wychodzę z założenia, że prawda się sama obroni a przyszłość mojego małżeństwa jak i decyzja sądu to chyba tylko w woli Boga. To dało mi dużo spokoju, rozmyślaniem nic bym nie zmienił a tak to mam mnóstwo czasu na rozwój samego siebie, bo jak wszyscy tutaj piszą zmieniać można tylko siebie:)
santi
Posty: 103
Rejestracja: 05 wrz 2017, 11:06
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: santi »

Moja córka jak ją odwożę do "nowego domu" również ma zawieszony wzrok na szybie samochodu i smutne oczy. Aż mi serce pęka jak to widzę. Najgorsze jest to, że żona tego kompletnie nie dostrzega.

Również się codziennie modlę, staram się zmieniać, tracę jednak nadzieję że kiedykolwiek rodzina będzie razem. Żona stała się inną osobą. Oddalamy się coraz bardziej.

Na rozprawie o kontakty z dzieckiem sędzie skierował na mediacje. Żona dała jakiś niepewny sygnał, że możemy w maju zarezerwować termin. Tylko co ja mam z nią mediować?
Grzegorz1985
Posty: 396
Rejestracja: 25 paź 2017, 21:15
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: Grzegorz1985 »

santi pisze: 12 kwie 2018, 15:17 Moja córka jak ją odwożę do "nowego domu" również ma zawieszony wzrok na szybie samochodu i smutne oczy. Aż mi serce pęka jak to widzę. Najgorsze jest to, że żona tego kompletnie nie dostrzega.

Również się codziennie modlę, staram się zmieniać, tracę jednak nadzieję że kiedykolwiek rodzina będzie razem. Żona stała się inną osobą. Oddalamy się coraz bardziej.

Na rozprawie o kontakty z dzieckiem sędzie skierował na mediacje. Żona dała jakiś niepewny sygnał, że możemy w maju zarezerwować termin. Tylko co ja mam z nią mediować?
Jak najczęstsze kontakty z dzieckiem. Zawożenie odbieranie że żłobka/przedszkola.
Jego urodzinki i inne święta, szkolne przedstawienia, zajęcia dodatkowe, kto kiedy. Wizyty u lekarza każda chwila jest ważna.
Jeśli się zgodzi to postaraj się wymóc abyście ten czas razem spędzali z dzieckiem. Ty masz szanse pokazać zmiany a żona ma szansę je zauważyć.
santi
Posty: 103
Rejestracja: 05 wrz 2017, 11:06
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Czy jest co ratować? Mój wątek

Post autor: santi »

Grzegorz

Doprecyzuję. Sprawa sądowa o kontakty się odbyła. Podpisałem ugodę i porozumienie odnośnie kontaktow z dzieckiem. Porozumienie przez miesiąc negocjowałem z żona i jej adwokatem. Sędzia, dość mądry facet, w swym wywodzie sędziowskim mówił o zgubnych konsekwencjach rozstania itp. na koniec zalecił mediacje.
Tak wiec sprawy kontaktów z dzieckiem mam uregulowane. To, niestety, działa też w druga stronę tzn. żona ma otwarta drogę do rozwodu. Ale ja przynajmniej widuję córkę.
ODPOWIEDZ