Pantop,
tochę namieszałem podając ten przykład na który się powołujesz, wiec spróbują przedstawić moj punkt widzenia.
Załóżmy kilka przykladow :
1. Dziewczyna została zmuszona do ślubu, np przez szantaż.
Po 18 latach, kiedy nie obawia się szantażu, występuje o stwierdzenie nieważności zawarcia małżeństwa.
- ma prawo ?
Ma. Jej ślubowanie było nieważne, ponieważ wymuszone groźba.
2. Chłopak spotyka się z pewną dziewczyną, z czasem wspólnie postanawiają żyć razem aż do śmierci i decydują się na ślub.
W dniu ślubu, na ślubnym kobiercu staje jednak sobowtór dziewczyny z którą się spotykał.
Po 18 latach małżeństwa stwierdza ostatecznie, że żyje z kimś kto jest substytutem kogoś z kim decydował się na ślub i występuje o stwierdzenie nieważności zawarcia małżeństwa.
- ma prawo ?
Ma. Jego ślubowanie bylo nieważne, ponieważ skierowane do innej osoby niż ta która jemu ślubowała.
Kwestia "sobowtóra" - odnosi się również do okłamywania w istotnych sprawach przed ślubem, skutkiem czego obraz tego z kim miał zawrzeć małżeństwo był nieprawdziwy. Na przykład zatajenie tego, że równocześnie ze ślubem kościelnym, miała romans z kimś innym, stąd jej śluby wierności były fałszywe, lub obiecywała gromadkę dzieci a po ślubie stwierdziła, że nie cierpi bachorów, była żarliwą katoliczką a po ślubie okazało się, że od kilku lat była w sekcie.
3. Chlopak spotyka się z dziewczyną i postanawiają wziąć ślub.
Po ślubie mają różne kłopoty - ona nie potrafi ugotować odpowiedniego obiadu, on nie potrafi przykręcić żarówki, ona lubi czasami za długo plotkować z koleżankami, on zamiast przybić gwozdzia woli grać z kolegami w pilkę.
Obydwoje są czasami nieodpowiedzialni.
- Czy to jest powód do stwierdzenia nieważności zawarcia małżeństwa ?
zaczynają się schody, dla jednych będzie to powodem dla drugich nie.
Dla mnie, nie jest to powód. Każdy dorasta, zmienia się (oby na lepsze
), więc jest to normalne, ze nie od początku jesteśmy wystarczająco "dorośli" by zawrzeć małżeństwo. Trudno jednoznacznie stwierdzić od jakich cech zaczyna się taka "doroslość". Ponadto z czasem opinia społeczna na ten temat się zmienia. Kiedyś wystarczylo żeby "nie pił i nie bił i przynosił pieniądze", a teraz trzeba żeby dał z siebie "coś więcej" - żeby dbał o rodzinę, uczył dzieci, opiekował się nimi itd.
Dlatego nie uważam, żeby obecna ocena "dorosłości", mogła być odnoszona osób które podejmowały decyzję kiedyś, w innej rzeczywistości, na podstawie ówczesnych standardów. No i : "widziały gały co brały"
Nie było oszustwa, jego braki były widoczne już wcześniej, przed ślubem.
4. Zaistniał jeden z dwóch pierwszych przypadków, żona/mąż ma pelne prawo do uzyskania stwierdzenia nieważności zawarcia związku małżeńskiego, ale nie decyduje się na jego uzyskania, chociaż nie ma żadnych przeszkód żeby to zrobić.
- czy grzeszy ?
Wg mnie nie, ponieważ podejmując samemu taką decyzję, ślubuje przed Bogiem. Nadaje "mocy urzędowej" temu nieważnemu kiedyś ślubowaniu.
A jeżeli potem, za jakiś czas zmieni decyzję i wystąpi z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ?
- to już kwestia jego sumienia i oceny Pana Boga.
dlatego sama procedura stwierdzenia nieważności zawarcia małżeństwa (wiem, znacznie latwiej byloby napisać "unieważnienie", ale jednak jest pewna zasadnicza różnica) jest potrzebna.
Jednak czasami może być i bywa nadużywana, naginana, może wyrządzać szkodę i krzywdę drugiej osobie.
Jak wszystko co ludzkie
Inna kwestia to wpływ na dzieci takiego stwierdzenia nieważności zawarcia małżeństwa - taki sam jak w przypadku rozwodów cywilnych. Produkuje DDRR.
Trzeba by je obmodlić, a najlepiej obmodlić takie "nieważnie zawarte małżeństwo", żeby stało się "ważne".
. O co chodzi? Skoro ludzie się rozchodzą, i tak się nie chcą, że nawet chcą kościelnego unieważnienia, i po tym mają z powrotem to uważnić ? Kurcze, o czymś takim pierwsze słyszę. 
