https://www.paulus.org.pl/czytania
W nowym lekcjonarzu w pierwszym czytaniu przywrócono jeden wers, dotąd opuszczany, Ap 12, 2. A on dla mnie zmienia cały obraz. O obrazie piszę nie tylko w sensie przenośnym. Właśnie na tak spreparowanym tekście budowane jest jedno z podstawowych przedstawień Maryi jako niewiasty obleczonej w słońce, z księżycem pod stopami i wieńcem z gwiazd. Maryja stoi odziana w niebieską suknię, w pełni chwały, z ciepłym uśmiechem na twarzy. Jednak Apokalipsa dokładnie w tym momencie opisuje jej postawę inaczej: woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia. Byłem przy narodzinach mojego syna. To nie tak.PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11,19a;12,1-6a.10ab)
Wielki znak ukazał się na niebie
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jdt 13,18bcda.19-20)
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego *
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, *
Stwórca nieba i ziemi.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki *
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi, *
abyś była wywyższona na wieki.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1,12-16)
Bóg nas przeniósł do królestwa swojego Syna
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Bracia:
Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 19,27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus powiedział do ucznia: „Oto Matka twoja”,
i od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19,25-27)
Oto Matka twoja
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”.
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Oto słowo Pańskie.
Słowo ukazuje chwałę Maryi w innym punkcie. W jej cierpieniu, które rodzi chwałę i radość, które przynosi życie, ale nie przestaje być cierpieniem. Które nie pozwala stać. Powala. W momencie, gdy cielesność ma badajże największą władzę nad człowiekiem.
Maryja została obleczona w słońce i uwieńczona gwiazdami nie dopiero po wzięciu do nieba, ale w Betlejem. W ubóstwie, odrzuceniu, bólu, trwodze o życie dziecka rodzonego w tych warunkach, nie rozumiejąc Bożego planu względem niej. Gdy krzyczała do Boga cierpiąc męki rodzenia. Nie stała wtedy w pięknej sukni.
I nie chodzi o to, że w kościele widzimy postać Maryi w jej krasie zamiast w chwili porodu. Nawet nie umiem sobie wyobrazić tego, żeby Maryję tak przedstawiano. A właściwie wiem, że tak na pewno być nie powinno, to by było drastyczne naruszenie jej intymności.
Bliższym obrazem Maryi obleczonej w słońce jest scena, w której widzi śmierć Tego, któremu dała życie. Gdy wywyższono Syna człowieczego. Korona cierniowa i wieniec z gwiazd dwunastu.
Bóg zaprasza nas do Swojej chwały już teraz. W naszym człowieczeństwie z wszystkimi jego ograniczeniami. W bólu i trudzie, który jest konsekwencją grzechu pierworodnego: obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci (Rdz 3, 16). Obleka w słońce porzuconych, pogardzanych, dręczonych w Jego imię. On nas już uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna. To się już dokonało. Jego dzieło zbawienia jest ponad czasem. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie, bo w Nim zostało wszystko stworzone.