2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Moderator: Moderatorzy
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Dziękuję wszystkim za wspolnie spędzony czas, piękny i owocny czas. Piękny temat /o ile tak można mówić o temacie/ i piękny przekaz: do zobaczenia na kolejnych rekolekcjach.
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Dziękuję za nasze rekolekcje, że byliście i przepraszam za wszystkie niedociągnięcia.
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Ale żałuję, że nie mogłam tam zz Wami być. Na jesień już nie odpuszczę chociażby była po kolejnej operacji. Ze stołu ucieknę. Pozdrawiam wszystkich
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Jacek... JAKIE NIEDOCIĄGNIĘCIA????!!!!!jacek-sychar pisze: ↑04 cze 2018, 8:41 Dziękuję za nasze rekolekcje, że byliście i przepraszam za wszystkie niedociągnięcia.
Dziękuję organizatorom za megalogistykę, załatwianie dodatkowego jedzonka, wyjście naprzeciw potrzebom zakwaterowaniowym
No i wszystkim, których Bóg postawił jakoś bliżej na mojej drodze podczas tych rekolekcji... osobom z moich grupek dzielenia - jesteście fantastyczni, bardzo dużo od Was zaczerpnęłam! (Olu, jeszcze raz dziękuję za Twój wiersz )
Dziękuję księdzu rekolekcjoniście za wyczerpujące przedstawienie Woli Bożej...
I Tatusiowi dziękuję najbardziej, że mogłam być, słuchać i słyszeć, raz po raz czuć dotknięcia Bożej Miłości i wzruszać się do łez...
Bóg zapłać!!!
Na skrzyżowaniu świata dróg,
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Myślę, że to prośba do Oli
Ja mam wiersz, spisała go dla mnie, bo prosiłam. To takie podsumowanie tych rekolekcji było - moim zdaniem
Na skrzyżowaniu świata dróg,
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Twardy, pewnie, że tak (Olu, mam nadzieję, że pozwolisz? )
Swoją drogą, poczytałam trochę przy okazji o jego autorze, księdzu Karolu Antoniewiczu, mężu i ojcu, potem jezuicie - bardzo ciekawa postać i ciekawe życie. On jest też autorem pieśni religijnych, np. Chwalcie łąki umajone
Link do informacji o nim: http://www.poslaniec.co/1709/art,662,Kr ... cza_SJ.htm
Łatwo powiedzieć: bądź wola Twoja
Kiedy mnie, Panie, pociechą darzysz..
Ale gdy dusza strwożona moja,
Gdy mnie próbujesz, albo też karzesz
Kiedy nawiedzasz dom mój, rodzinę,
Najdroższe sercu dotkniesz osoby,
Gdy śmierć, wkroczywszy w żywych dziedzinę,
Na miejscu zostawi wyłącznie groby
Jak ciężko wówczas kochać Twą wolę,
Co każe sercu cierpieć tortury
I srogą nadal zwiastuje dolę
Głosi, że taki padł wyrok z góry
A jednak, Panie, dość wspomnieć na to
Że nas od wieków kochasz bez miary
By się pogodzić z najcięższą stratą
Jedynie z czystych pobudek wiary
Bo czyż ten Ojciec, co Syna swego
Na śmierć wydał by nas ocalić
Czy może dzieciom życzyć co złego?
Czy się nad nimi nie raczy żalić?
Ilekroć przeto Pan trapić raczy
Tak dla nas samych widać potrzeba
Bo kogo krzyżem On tu naznaczy
Temu toruje drogę do nieba
Niech więc się dzieje wola Twa, Panie
Nie chcę już więcej o sobie radzić
Na Ciebie składam o mnie staranie
Ty wiesz najlepiej, jak mnie prowadzić.
Szukając informacji o x. Antoniewiczu natrafiłam na jeszcze jeden piękny - i myślę ważny dla nas, Sycharków - wiersz:
Pospiesz do Krzyża
Kiedy twe serce z życiem się uciera
I raz zwycięża, drugi raz upada,
Dusza tęsknoty śmiercią obumiera,
W dziedzinę wiary zwątpienie się wkrada,
Pospiesz do krzyża, z krzyża jedynie
Strumień pociechy w duszę twoję spłynie.
Kiedy chcąc zgłębić życia tajemnicę
Rozum zamilknie na twoje pytania,
A piekło zwiątpień ciśnie błyskawicę
Jak ostry sztylet, co duszę rozrania,
Pospiesz do krzyża, bo z krzyża jedynie
Jak promień łaski wiara w duszę spłynie.
Gdy świat twe drogi różami zaściele,
Szczęścia urokiem życie rozpromienia,
By się boleścią nie stało wesele,
Byś wpośród szczęścia nie stracił zbawienia,
Pospiesz do krzyża, w nim nadzieja cała,
By w szczęściu dusza wierną pozostała.
Gdy z marzeń złudnych dusza się przebudzi,
A w domu twoim boleść się rozgości,
Śmierć zakołacze, a niewdzięczność ludzi
Jak lodem zmrozi ten urok miłości,
Pospiesz do krzyża, ze łzą i westchnieniem,
A boleść twoja stanie się zbawieniem.
Z biografii sądząc, krzyż był mocno wpisany w jego życie. Niezwykła postać, warto o nim poczytać
Swoją drogą, poczytałam trochę przy okazji o jego autorze, księdzu Karolu Antoniewiczu, mężu i ojcu, potem jezuicie - bardzo ciekawa postać i ciekawe życie. On jest też autorem pieśni religijnych, np. Chwalcie łąki umajone
Link do informacji o nim: http://www.poslaniec.co/1709/art,662,Kr ... cza_SJ.htm
Łatwo powiedzieć: bądź wola Twoja
Kiedy mnie, Panie, pociechą darzysz..
Ale gdy dusza strwożona moja,
Gdy mnie próbujesz, albo też karzesz
Kiedy nawiedzasz dom mój, rodzinę,
Najdroższe sercu dotkniesz osoby,
Gdy śmierć, wkroczywszy w żywych dziedzinę,
Na miejscu zostawi wyłącznie groby
Jak ciężko wówczas kochać Twą wolę,
Co każe sercu cierpieć tortury
I srogą nadal zwiastuje dolę
Głosi, że taki padł wyrok z góry
A jednak, Panie, dość wspomnieć na to
Że nas od wieków kochasz bez miary
By się pogodzić z najcięższą stratą
Jedynie z czystych pobudek wiary
Bo czyż ten Ojciec, co Syna swego
Na śmierć wydał by nas ocalić
Czy może dzieciom życzyć co złego?
Czy się nad nimi nie raczy żalić?
Ilekroć przeto Pan trapić raczy
Tak dla nas samych widać potrzeba
Bo kogo krzyżem On tu naznaczy
Temu toruje drogę do nieba
Niech więc się dzieje wola Twa, Panie
Nie chcę już więcej o sobie radzić
Na Ciebie składam o mnie staranie
Ty wiesz najlepiej, jak mnie prowadzić.
Szukając informacji o x. Antoniewiczu natrafiłam na jeszcze jeden piękny - i myślę ważny dla nas, Sycharków - wiersz:
Pospiesz do Krzyża
Kiedy twe serce z życiem się uciera
I raz zwycięża, drugi raz upada,
Dusza tęsknoty śmiercią obumiera,
W dziedzinę wiary zwątpienie się wkrada,
Pospiesz do krzyża, z krzyża jedynie
Strumień pociechy w duszę twoję spłynie.
Kiedy chcąc zgłębić życia tajemnicę
Rozum zamilknie na twoje pytania,
A piekło zwiątpień ciśnie błyskawicę
Jak ostry sztylet, co duszę rozrania,
Pospiesz do krzyża, bo z krzyża jedynie
Jak promień łaski wiara w duszę spłynie.
Gdy świat twe drogi różami zaściele,
Szczęścia urokiem życie rozpromienia,
By się boleścią nie stało wesele,
Byś wpośród szczęścia nie stracił zbawienia,
Pospiesz do krzyża, w nim nadzieja cała,
By w szczęściu dusza wierną pozostała.
Gdy z marzeń złudnych dusza się przebudzi,
A w domu twoim boleść się rozgości,
Śmierć zakołacze, a niewdzięczność ludzi
Jak lodem zmrozi ten urok miłości,
Pospiesz do krzyża, ze łzą i westchnieniem,
A boleść twoja stanie się zbawieniem.
Z biografii sądząc, krzyż był mocno wpisany w jego życie. Niezwykła postać, warto o nim poczytać
Na skrzyżowaniu świata dróg,
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Re: 2018 - OGÓLNOPOLSKIE REKOLEKCJE WIOSENNE
Proszę
Na skrzyżowaniu świata dróg,
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...
Na ludzkich dróg rozstaju,
Postawił krzyż swój Dobry Bóg,
Dla tych, co się błąkają...