Post
autor: spokojna » 23 mar 2020, 10:53
,, Nie wiem jak nad sobą pracujesz oraz czy i jakie błędy możesz popełniać, ale taka reakcja nie jest niczym dziwnym, wręcz jest dość typowa.
Zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę nadużywanie alkoholu,,
Witaj i dziękuję Ci za odpowiedź. Moja praca nad sobą polega między innymi na "odczepieniu" się od męża . Bardzo byliśmy sklejeni . W "miodowe miesiące,, spijaliśmy sobie z dziobkow . W ciche dni obcy , a nawet wrodzy sobie ludzie . Żadnych relacji. . I tak funkcjonowaliśmy 30 lat . Na prowincji dużo ludzi tak żyje i w sumie ciężko mi było i czułam , że nie tak powinno wyglądać życie , ale zupełnie nie wiedziałam co mogę zmienić, aby nasze małżeństwo dobrze funkcjonowało. Dopiero , gdy wyjechałam do męża za granicę , zaczęły się schody i szansa na ratowanie małżeństwa , a przynajmniej samej siebie . Mój upadek fizyczny i moralny zapoczątkował jakiekolwiek zmiany. Pomału się podnoszę , trwa to ponad 6 lat. Na czym polega moje zdrowienie ? Przede wszystkim wróciłam do Boga , ale tak na poważnie. Myślałam, że wiara, którą wcześniej miałam wystarczy, ale to było nic . Nic nie wiedziałam o Bogu , o Jezusie o wierze , nie umiałam się modlić . Nie potrzebne mi to było, miałam swojego bożka na kanapie , przed telewizorem , z butelką piwa w ręku. Byłam w niego tak wpatrzona, że nie liczyły się dzieci , dalsza rodzina, o sobie już nie wspominając. Kompletnie się zatraciłam , żebrząc o każdą sekundę uwagi . I się doigrałam . Patrząc z perspektywy czasu bardzo byłam oporna i po prostu chora. Współuzależniona , z biegiem czasu uzależniona . Poszłam na psychoterapię , później na grupy wsparcia Sychar , AA , Al-Anon . Czytam literaturę, słucham konferencji.
Myślę, że popełniam dużo błędów, ale staram się czerpać z nich naukę. Już sześć lat temu chciałam uciekać od męża i się wyprowadzić . Ale dzięki pracy nad sobą i pomocy Boskiej trwam przy mężu. Jest coraz gorzej , nawet tragicznie . W małżeństwie , bo ja mam się całkiem nieźle za co Bogu dziękuję każdego dnia . Ostatnia usłyszałam od męża, że to dzięki niemu odżyłam , a teraz tak mu się odwdzięczam. Teraz kocham męża jak nigdy dotąd , ale paradoksalnie małżeństwo jest w rozsypce . Mój mąż odbiera to zupełnie inaczej . Buntuje się , miota, ignoruje mnie , jest przepełniony bólem , strachem i nienawiścią do mnie. Mam nie raz gorsze dni , gdzie chciałabym się już poddać, żeby nie widzieć tej pogardy w jego oczach . Ale wracam do Boga i on daje mi spokój i nadzieję . Trwam dalej dzięki niemu i Wam również . Bóg zapłać i pogody ducha na dziś .
Odstąp od złego i czyń dobrze , a będziesz trwał na wieki .
Ps.37.27
. W sumie spodziewałam się tego , gdy przestałam tańczyć tak jak on mi zagrał i robić wszystko za niego . Wiem , że jest mu ciężko i nie wygodnie z tym. W końcu przestaję udawać , że jest w porządku . Nie chcę już zasługiwać na przychylność i namiastkę miłości mojego męża . Żebrać o miłe słowo, drobny gest , czy chwilę uwagi między butelką piwa , a telewizorem . Dostaję miłość prawdziwą , czułą , bezinteresowną od Boga i więcej mi nie potrzeba . Naprawdę . Odklejając się od męża emocjonalnie coraz bardziej ją czuję . I dziękuję Bogu , że pozwolił mi wrócić do siebie . Pogody ducha Kochani 
), chyba i tu warto widzieć "pewne granice", zamiast zmiany dla zmian, lub jak czytałem niedawno w CV pewnej młodej osoby pozycjonującej się (tudzież 
pozującej ?) - "LUBIĘ ZMIANY" ... .
Dopiero...