na początku chciałabym napisać że już 1,5 roku czytam forum, szukając m.in. pomocy dla siebie i swojego męża, ale niestety ostatnim czasy tracę siłę aby dalej walczyć o moje małżeństwo no ale od początku
dokładnie rok temu dowiedziałam się od kochanki mojego męża od ich zażyłości że tak to nazwę, okazało się że mój mąż od maja do grudnia spotykał się z nią, między innymi jeżdżąc do hoteli, lasu, czy też w ustronne miejsca w wiadomym celu, w wakacje wiedziałam że coś jest na rzeczy bo powiedział że mnie już nie kocha i odchodzi, ale tym samym dalej mieszkaliśmy razem i od września wszystko powoli wracało do normy, stwierdziliśmy że próbujemy wszystko ratować, tylko ja naiwna nie wiedziałam że jest na boku kochanka. A wracając do tego jak się dowiedziałam, wracając z pracy zostałam zaczepiona przez młodą dziewczynę, która opowiedziała mi wszystko ze wszystkimi szczegółami, pokazała wspólne zdjęcia, wydruki z czatów itp. Przeżyłam to strasznie, przepłakałam wiele nocy, zaczęłam palić papierosy czego nie robiłam od studiów (sic!), no i proszę sobie wyobrazić że dwa tyg. później okazało się ze jestem w ciąży...jestem osoba praktykującą, spowiadającą się regularnie, przyjmującą co msze komunię św., tak więc odczytałam to jako znak od Boga żeby przebaczyć i ratować to małżeństwo. I tak też się stało, nasze życie znowu zaczęło być " kolorowe" do momentu aż straciłam ciążę
bardzo to przeżyłam nawet nie wiem czy nie bardziej niż ten romans. Ale miałam dużo wsparcia w moim mężu i rodzinie i jakoś się podniosłam z tej tragedii. Wszystko było dobrze, czułam się naprawdę kochana, znowu czułam się szczęśliwa w moim małżeństwie no ale niestety do czasu, mniej więcej w okolicach listopada mój mąż stał się znowu grubiański, rani mnie słowem i swoim zachowaniem wobec mnie i niestety powoli zaczynam nie mieć siły. Czasami mam wrażenie że doszłam do muru i aby ratować siebie muszę zacząć żyć sama.Nie dociera do niego nic, żadne moje prośby i próby rozmowy, cały czas słyszę że się czepiam itp. Jest to kopia zachowania które już widziałam 1,5 roku temu i tak sobie myślę czy aby czasami znowu kogoś nie ma. Proszę o radę co robić, bo mam już powoli tak wszystkiego dosyć że aby nie zwariować sama odejdę...
