Jestem w sakramentalnym małżeństwie, ale - obecnie chyba każdy kościół bez problemu by je unieważnił, bo nie było w nim ani uczciwości małżeńskiej, ani wierności, a dziś wydaje mi się że nie było w nim nawet miłości - choć jeszcze pół roku temu uważałam inaczej.
Mąż zdradził mnie z inną kobietą. W pierwszym momencie winę zrzucał oczywiście na mnie, zarzucał mi że go zaniedbywałam, że jestem dla niego nudna i nie mam żadnych interesujących dla niego hobby. Bardzo zabolała mnie Jego ocena, ponieważ uważam że jest niesprawiedliwa. Miałam fajną, kreatywną i satysfakcjonującą pracę, która przez długi czas była moim hobby. Brałam udział w wystawach fotograficznych, udzielałam się na planach filmowych jako wolontariusz, na youtube można zobaczyć teledyski, do których przyłożyłam rękę. Obecnie też współpracuję zleceniowo z TV. Do tego mam normalną, regularną pracę na etacie. Kocham rośliny i mam sporą kolekcję w domu. Plus czasem różne kolekcjonerskie zajawki. Naprawdę aż tak wieje nudą?
Czas na hobby wyszarpywałam, ponieważ dom był zdecydowanie na mojej głowie - od sprzątania i gotowania, po organizację przeprowadzek i remontów (Mąż składał meble - w to był bardzo zaangażowany i doceniam to!) oraz zgłębianie wiedzy prawnej potrzebnej mi w ówczesnym postępowaniu przedsądowym dotyczącym pewnych problemów z nieruchomością. Czasem spałam po 4 godziny, by tylko wszystkie aktualne sprawy pospinać. Momentani miałam wrażenie że z prawnikiem mam bliższą relację i częstszy kontakt niż z Mężem... Mąż miewał problemy z utrzymaniem się w pracy, dość często był zwalniany - mam poczucie że w pewnym momencie wyręczałam go w większości prac domowych, byle tylko on miał spokojną głowę i mógł pracować i radzić sobie z tym jednym zadaniem.
I tutaj trudno się nie zgodzić - w ferworze wszystkich obowiązków brakowało mi już czasu, by jeszcze Mu rozrywki organizować, więc mógł się czuć zaniedbany. Oczywiście wiem, że nie jestem kryształowa i mam masę własnych wad - jednak bardzo starałam się z nimi walczyć i ogarniać to nasze wspólne życie w jakimś pozytywnym kierunku. Wyszło mi jak wyszło...
Nie mamy dzieci, bo mamy problem z zajściem w ciążę, ale czasem czuję ulgę - bo w tym układzie byłabym chyba jak samotna matka z DWÓJKĄ dzieci...
Jednocześnie - w naszym związku od początku było kłamstwo. Mąż przez rok wychodził w weekendy, twierdząc, że studiuje. Opowiadał mi o wykładowcach, o tym co sie dzieje na uczelni... Okazało się że nawet na tę uczelnię nie został przyjęty.
Wybaczyłam to, po poważnych rozmowach ustaliliśmy że kłamstwo w naszym związku miało się już więcej nie powtórzyć. Tymczasem potem przyszła zdrada...
Wiele osób na tym forum czeka na powrót małżonka. Mój Mąż po dwutygodniowym romansie wrócił do mnie, jesteśmy dziś razem. Ale... sama nie wiem czy ja nadal tego chcę. Sytuacja między nami jest napięta, ja robię awantury z byle powodu, jestem bardzo drażliwa, i mam wyrzuty sumienia, bo chyba nie staram się odbudowywać tej relacji. Jednocześnie - mam poczucie że po tej zdradzie coś we mnie zgasło bezpowrotnie, i przyznaję że nie mam ochoty się starać, bo wszystkie moje wcześniejsze działania dotyczące dbania o dom i dobre warunki życia dla mnie i Męża nie były doceniane.
Z drugiej strony - Mój Mąż stara się bardzo. Zaczął pomagać w domu, jest zdecydowanie bardziej obowiązkowy i sumienny. Mam wrażenie że wreszcie próbuje dojrzeć i wziąć odpowiedzialność za siebie. Mam poczucie że powinnam dać Mu drugą szansę, tym bardziej że wiele dziwnych, metafizycznych znaków na to wskazuje... Ale jednocześnie - czuję ból, czuję zawód, i jest mi bardzo trudno odnaleźć się w tej obecnej relacji, bo czuję się wykorzystanym i niekochanym frajerem. W obliczu kłamstw mojego Męża nie wiem już nawet, czy wcześniej łączyło nas naprawdę jakiekolwiek uczucie... Mam też po prostu wątpliwości czy ta relacja jest dla mnie dobra.
Wiem że Mąż w momencie romansu przechodził kryzys związany z utratą pracy i problemami zdrowotnymi (już naprawione, potrzebna była operacja ale już wszystko ok). Na pewno miało to ogromny wpływ na jego funkcjonowanie i samoocenę, którą Kowalska z pewnością podniosła... szkoda tylko że moim kosztem.
Oboje chodzimy na psychologiczne terapie indywidualne, próbowaliśmy też terapii par, ale niestety nie trafiliśmy na pasującego nam psychologa, więc szukamy dalej.
Staramy się również zbliżyć do Boga, i obecnie chyba tylko filmy księdza Szustaka trzymają mnie w tym związku.
Jak Wy to widzicie? Czy naprawdę warto ratować taki zwiazek jak mój za wszelką cenę, czy może lepiej się odsunąć?
. Masz dużo niepewności i wątpliwości, co jest zrozumiałe bo przecież zawierając małżeństwo kochamy i chcemy kochać zawsze i tego też oczekujemy od małżonka. Widzę z twojego opisu, że twój mąż bardzo podobny do mojego. Mój mąż też był wiecznie nieobecny, więc na mojej głowie było wszystko, też słyszałam, że jestem nudna, bo nie mam takiego hobby jak on, a dodatkowo mój mąż nie potrafi rozmawiać, a wszystko co mu się nie podobało lubił zamiatac pod dywan - niestety, czasami mu się coś przypominało i lubił wracać do sytuacji sprzed wielu miesięcy o których ja nie pamiętałam. W pewnym momencie mój mąż był bardziej nieobecny duchem - myślałam, że problemy w pracy i stresy go wykańczają więc mniej od niego wymagałam, starałam się go wspierać ale i tak się oddalał. Prawdopodobnie wtedy wplatał się w romans z koleżanką w pracy i być może nie wiedział jak się wypłatać bo przypominam sobie, że chciał bym mu u mnie pracę załatwiła. Ale oczywiście szczery nie był, a wystarczyłoby, że w szczerości by ze mną o wszystkim porozmawiał. U was jest o tyle dobrze, że mąż twój rozmawia, nie chowa głowy w piasek, nie zamiata pod dywan, tylko chce pracować nad realcją, uczęszcza na terapię. Może uda wam się znaleźć dobrego terapeutę małżeńskiego i wtedy bardziej popracujecie nad związkiem, nad wami. U nas tego zabrakło, mój mąż myślał, że ja odwalę całą robotę, zmienię się na taką jak on by chciał, a on przyjdzie na gotowe i będzie żył jak pan. Nawet nie miał chęci szczerze przeprosić i zadośćuczynic, a nabroilł bardzo (gdybys chciała poczytać to znajdzyesz w moim wątku: "Mąż odszedł - nie wiem co robić, jak go traktować" w zakładce "rozwód czy ratowanie małżeństwa", bo za dużo nie chcę u ciebie zaśmiecać).
